Nog meer nieuws uit het verre oosten

Wiske:

Ma Tok heeft mij uitgekozen om u te vertellen wat er allemaal in het verre oosten van het land is gebeurd.

de oude, inmiddels overleden, Cockie

Gaat u er maar even goed voor zitten, want het is weer heel wat.
Weet u nog dat mevrouw Ali haar Dotje dood had gevonden in het nachthok?
En dat zij bij Hoogendoorn vier nieuwe hennetjes had gehaald als harem voor Karel?
Wel, één van die vier hennetjes, de kleinste, Cockie genaamd, heeft niet lang van mevrouw Ali's goede zorgen mogen genieten. Zij is namelijk al overleden.

de nieuwe Cockie

Toen mevrouw Ali hierover belde naar Hoogendoorn boden ze daar natuurlijk meteen aan dat zij voor hetzelfde bedrag een nieuw hennetje mocht komen uitzoeken. Dat heeft zij zaterdag gedaan, maar eerst had zij bij een boer in de omgeving een trio Cochins gehaald, twee hennen en een haantje.
Ma Tok vroeg zich meteen af of dat wel verstandig was, omdat er al een haantje woont bij

het eerste trio

mevrouw Ali.
Dat is Karel, weet u nog?
En haar buren zijn ook niet zo blij met gekraai in de morgen.
De boer had haar verzekerd dat dit haantje niet zou kraaien, maar praten.
De volgende morgen bleek dat een onwaarheid te zijn, het haantje kraaide dat het een lieve lust was.
Dus mevrouw Ali ging het trio terugbrengen naar de boer en ze nam een ander, jonger trio mee, waarvan het haantje (nog) niet kraaide.

het tweede trio: Boef, Buff en Beppy

En inderdaad, hij kraaide (nog) niet.
Wij houden ons hart vast, dat gaat vast niet goed daar.
Dit haantje gaat natuurlijk ook kraaien als het groter wordt. Bovendien is er een grote kans dat er gevechten gaan ontstaan tussen dit mannetje en Karel, de haan die al bij mevrouw Ali woont.
Maar dat is de zorg van mevrouw Ali en niet van ons hier in de Tok-tuin. Ma Tok hoorde net dat het eigenlijk al niet meer gaat met Karel en Boef samen in de ren.

nu in de ren:
Karel, Flora, Fietje, Zijtje, Boef, Buff en Beppy

En dan was er daar nog de broedse Zijtje.
U ziet haar weer gewoon bij de anderen in de ren zitten.
Hoe dat kan?
Mevrouw Ali had van iemand met verstand van kippen gehoord dat je een broedse hen een nacht in een zinken teil met een klein laagje koud water moest zetten. Met een soort van deksel erop, zodat ze nog wel kon ademen, maar niet ontsnappen.
Dat heeft goed gewerkt, het was meteen over.
Ik hoop niet dat Ma Tok dat ook bij ons gaat toepassen, want het lijkt mij helemaal niks, in zo'n koude teil zitten.
Maar het is wel snel klaar, dat moet ik toegeven.
Bij Pippa heeft het toch zeker vijf weken geduurd voordat haar broedsheid over was.
En dat is ook geen pretje.



Ma Tok: met dank aan mevrouw Ali voor de foto's.

De verhuizing van Constantijn en Evert

LazaRus:

Ik ben weer echt de baas en dat ga ik blijven ook.
Gelukkig!
Ik begon mij alweer zorgen te maken.

Constantijn

Die Constantijn bleef maar kraaien, Evert viel nog wel mee, die hield zich nog een beetje gedeisd, maar die geel-zwarte... Ik voelde me helemaal niet gerust meer.
Ik kreeg nachtmerries over Anne C, die mij aanviel, alleen was het nu niet Anne C, maar Constantijn. Natuurlijk gebeurde dat niet echt, maar 's nachts in mijn dromen leek het net alsof het wel echt was.
Ma Tok had mij beloofd dat ik altijd hier de baas zou mogen blijven en dat heeft ze waargemaakt.
Vrijdagavond, toen ze ons kwam "instoppen", zoals ze dat altijd noemt, haalde ze Constantijn en

Evert

Evert uit het Tok-huis.
De volgende morgen zag ik dat zij in het kuikenhok zaten.
Ma Tok had een doos met héél veel gaatjes erin bij dat hokje neergezet en ze haalde eerst Evert eruit.
Hij ging in de doos.
Toen wilde ze Constantijn pakken, maar die zat niet meer in het hokje, nee, die slimmerd was langs haar heen gevlogen toen zij Evert pakte.
En nu zat hij in de tuin.
Ma Tok kreeg bijna een rolberoerte toen ze dat zag.
Ze haalde het vangnet uit de grote schuur en toen... toen ging ze achter Constantijn aan.

het mensenkuiken bij de familie Tok

Wij hebben allemaal vreselijk gelachen om haar rare capriolen, vooral toen ze hem in het net had gevangen en hij tóch weer ontsnapte.
Op de stoel in de Tok-tuin zat ook een mensenkuiken toe te kijken hoe Ma Tok zich uitsloofde.
Hij lachte ook om haar, maar na een poosje vond hij het niet leuk meer en wilde hij naar binnen. Ma Tok bracht hem naar Pa Tok, die alles volgde vanaf het terras. Ik dacht dat ik ook op zijn gezicht een grijns zag, maar dat kan ik me ingebeeld hebben.
Toen Constantijn eindelijk in de doos was beland werd die in de auto geladen.
Het mensenkuiken ging ernaast zitten en Pa en Ma Tok vertrokken naar Stolwijk.

LazaRus is en blijft de baas

Toen ze weer terug kwamen hadden ze allerlei lekkers voor ons in de auto.
Ma Tok was een hele poos bezig alles uit te laden en in de schuur op te bergen, zodat de muizen er niet bij zouden kunnen.
Het mensenkuiken was ook niet mee teruggekomen. Zou hij ook in Stolwijk zijn gebleven?
Ik dacht dat daar alleen maar dieren woonden, maar misschien heb ik dat mis.
Ik ga het morgen aan Ma Tok vragen, want ik ben nu wel nieuwsgierig geworden waar die krullenbol is gebleven.

De Geertrui-fanclub

Desiree:

Ik ben een beetje teleurgesteld in u.
U begrijpt vast wel waarom.
Niet?

Geertrui

Leest u dan het verhaaltje getiteld "Fanclub en gif" nog maar een keer. Hebt u zich al opgegeven als lid van de Geertrui-fanclub?
Nee zeker?
Er zijn door de mensen nog maar twee aanmeldingen gedaan en dat is bitter weinig.
Ik had beter van u verwacht.
Als u zich nu schaamt, blijf dat dan niet doen, maar geef u meteen op. Het mag ook onder dit verhaaltje (bij "een reactie plaatsen") of anders onder het stukje "Fanclub en gif."
De kippenfamilie doet het heel wat beter dan u. Zoals u zult begrijpen heb ik mij, als mede-kuifhoen, onmiddellijk opgegeven als lid.
De volgende nieuwe leden waren, hoe kan het anders, Daantje en Dirkje.
En vervolgens ging het als een lopend vuurtje hier in de Tok-tuin

een deel van de familie Tok,
iedereen is inmiddels lid van de Geertrui-fanclub

en nu is iedereen lid!
Daar kunt u een voorbeeld aan nemen!
Nee, Geertrui zelf is geen lid, zij vond dat dat niet kon en ik ben het met haar eens. Net zoals voor jezelf klappen, dat is ook zoiets geks, dat doe je gewoon niet.
Ik hoop dat er ook in het verre oosten van ons land mensen en kippen zich gaan opgeven.
En uit de tuin van mevrouw Wies verwacht ik eigenlijk ook wel een positief berichtje.
Zojuist heeft mevrouw Yvonne, de allernieuwste lezer van de

in de tuin van mevrouw Yvonne

Tok-verhaaltjes, zich samen met al haar kippen en haan Teun aangemeld als lid van Geertui's fanclub.
Kijk, daar kunt u een voorbeeld aan nemen! Ook daar vinden ze Geertrui dus mooi en grappig.
Ik kan me ook haast niet voorstellen dat iemand haar niet geweldig vindt.
Wat hebben wij vaak gelachen met haar, als ze weer eens een streek uithaalde.
Eerst met haar ééneiige tweelingzus, die ook Geertrui heette, omdat Ma Tok ze niet uit elkaar kon houden. En toen de tweelingzus was overleden ging de overgebleven Geertrui niet bij

de tweelingzussen Geertrui en Geertrui

de pakken neerzitten, nee, ze ging in haar eentje verder, soms geholpen door één of meer van de andere kippen.
Zo herinner ik me nog de keer dat de beide krullenbollen net deden of ze broeds waren.
Of toen ze alle in het Tok-huis gelegde eitjes hadden verstopt, zodat Ma Tok dacht dat er iets met de kippen aan de hand was. En vooral het gezicht van Ma Tok toen er ineens een hele berg eitjes tevoorschijn kwam!

Onze Geertrui is goud waard en dat mag u best waarderen door u op te geven als lid van haar fanclub!

Babette's laatste kuiken

Babette:

U hebt het vast al gehoord, dat mijn laatste hier nog verblijvende kuiken Eva ook een haantje is.

Evert

Hij heet nu Evert.
Hij kraait ook al een beetje, hij doet wedstrijdjes met Constantijn.
Wie het hardst kan kraaien. Natuurlijk wint Constantijn dat nog, hij is groter en ouder, maar mijn Evert groeit erg hard, hij heeft ook een klein kuifje, dus hij zal vast groter worden dan Constantijn.
Waarom?
Omdat hij iets van een kuifhoen in zich moet hebben, anders had hij geen kuifje. En kuifhoenders zijn groter dan Chabo's. Constantijn is een echte Chabo, dat is nu al duidelijk te zien.
Hij krijgt een echte Chabo-staart en ook verder ziet hij er net zo

Constantijn

uit als LazaRus.
Behalve de kleur dan.
Constantijn is zwart met geel en Laza zwart met wit.
Laza heeft stipjes en Constantijn heeft hele gele veren bij het zwart.
Ik vind Constantijn erg mooi en Ma Tok ook, ik hoorde haar zeggen dat het haar aan haar hart gaat om hem naar Stolwijk te brengen.
Maar ja, Laza heeft de oudste rechten en dat blijft zo, dus ze heeft geen keus.
Mijn Evert lijkt sprekend op Laza, behalve zijn kuifje dan. Eigenlijk lijkt hij meer op Anne C, al heeft hij meer wit in zijn verenpak.
Als deze twee haantjes zijn vertrokken zijn er helemaal geen bruine hennetjes bijgekomen door ons broeden.

Barbara (links) en Babette

de 3 bruine kipjes in de Tok-tuin

Dat is erg jammer, want ik vind bruin heel mooi voor een kip.
Yvonne en Yvette kunnen nu wel zeggen dat wit DE kleur is voor hennen, maar daar ben ik het niet mee eens.
Ik denk dat iedereen zijn of haar eigen kleur het mooiste vind en dat is maar goed ook, dan komt er geen jaloezie in de tuin.

Ik wilde met mijn beste vriendin Barbara afspreken dat wij volgend jaar goed ons best gaan doen om veel eitjes te leggen, zodat er veel bruine kuikens zouden komen.
Maar ik hoorde van Ma Tok dat zij van plan is volgend jaar bevruchte eitjes te gaan halen voor ons, omdat er anders teveel inteelt komt.
Dat is niet gezond, zegt zij en zij kan het weten met een dochter die in de genetica werkt.


Als ze dan eitjes van bruine kipjes kan krijgen komt het toch nog goed hier in de tuin.
Maar dan moeten het niet weer allemaal haantjes zijn.

Fanclub en gif

Yvonne en Yvette:

Mevrouw Katblad wil een fanclub voor Geertrui, omdat zij haar de mooiste van de Tok-dames vindt. Maar het schijnt dat die club niet zo van de grond komt.

mooie Geertrui met haar witte krullen

Nu willen wij haar een voorstel doen.
Wij vinden Geertrui niet alleen erg mooi met haar witte krullen, we vinden haar ook extreem grappig. Zoals ze altijd de boel voor het lapje weet te houden! Vooral de laatste stunt van haar was fenomenaal: het leren van plat Leids aan Daantje en Dirkje, geweldig toch?
Wij willen de fanclub wel steunen hier in de Tok-tuin.
Wij, Yvonne en Yvette, melden ons direct aan als lid.
En niet alleen omdat we Geertrui zo mooi en zo grappig vinden, maar ook omdat zij, naast ons, de enige helemaal witte kip is in de Tok-familie.
En wit is toch DE kleur voor een hen, zegt u nou zelf.

Geertrui als mooie hen

Geertrui poseert

Dus ons voorstel aan mevrouw Katblad is als volgt:
Wij zorgen voor fanclub-leden onder de kippen, maar dan moet u, de lezer dus, u ook aanmelden als lid, als mensenlid dus, zodat we een échte fanclub krijgen en niet zomaar eentje, die nergens over gaat.
U doet toch wel mee allemaal?
U kunt u opgeven via het reactie-knopje, dat u vindt helemaal onderaan dit verhaaltje.
U klikt op "geen opmerkingen", of "1 opmerking" en dan volgt u gewoon de aanwijzingen die u dan krijgt.
Zo kunt u trouwens ook uw meningen en vragen spuien over elk verhaaltje.

veilige eieren

En dan was er ook nog een mevrouw Veronica, die zich afvroeg of wij hier in de Tok-tuin ook wat te maken hadden met de gif-affaire, waar iedereen de snavel vol van heeft.
Natuurlijk kon Ma Tok daar volmondig "NEE" op zeggen.
Hier in de tuin wordt geen gevaarlijk gif gebruikt.
Ons hok wordt wel nu en dan behandeld tegen bloedluis, anders zouden wij helemaal gék worden van de jeuk en het gekriebel van die ellendige beestjes in de nacht, maar Fipronil komt er hier niet in.
Al vragen wij ons af of het echt kwaad kan voor de gezondheid van de mensen, die de eieren van de "besmette" kippen eten. Volgens ons is het allemaal zwaar overdreven.

Ook daarover kunt u opmerkingen plaatsen onderaan dit verhaal.

Maar het belangrijkste is toch wel de fanclub:
Lezers, GEEF U OP als fan van onze Geertrui, de mooiste hen van de hele wereld!

Vijftig procent?

Constantijn:

Ja mensen, ik heb een nieuwe naam gekregen van Ma Tok.
Ik blijk namelijk toch een haantje te zijn.

Constantijn als eendagskuiken (vooraan)

Ik had dat zelf helemaal niet in de gaten. Dat komt omdat ik nogal zachtaardig ben, ik vlieg niet snel iemand in de veren.
Ma Tok zei dat ze er al bang voor was, dat ik geen hennetje zou zijn.
Waarom?
Omdat ik zo mooi werd.
Mijn veren gingen al meer glanzen en mijn staart begon ook helemaal uit te groeien.
En nu weet ze het zeker, zegt ze. Ik had vanmorgen ook opeens zoiets geks: ik rekte me helemaal

uit, zo hoog als ik kon en toen kwam er een raar geluid uit mijn snavel. Het leek wel een beetje op kraaien, al was het natuurlijk lang niet zo mooi als dat van LazaRus, onze baas.
En nu moet ik weg, verhuizen naar Stolwijk.

Constantijn als groter kuiken

Niet dat het daar vervelend is, ik heb er goede verhalen over gehoord, maar ik heb het hier zo lekker naar mijn zin in de Tok-tuin.
Ik ga proberen om heel stil te zijn en niet meer te kraaien.
En ook niet te gaan vechten met LazaRus, onze baas.
Misschien mag ik dan wel blijven. Hoewel Ma Tok heeft gezegd dat ze het Laza niet wil aandoen nog een keer te moeten opboksen tegen een jongere fittere haan. Ik kan mij nu niet voorstellen dat

Eva als eendagskuiken

ik dat ooit zou gaan doen, maar dat was bij Anne C ook zo, heb ik gehoord.
Hij is misschien ook nog wel bij Hoogendoorn en mijn broertjes zijn daar ook naartoe verhuisd, dus als ik daar aankom zie ik hen misschien weer terug.
Als ze daar tenminste nog zitten, het is ook mogelijk dat ze vandaar alweer verhuisd zijn naar een definitief adres, waar ze een eigen toom mogen gaan aanvoeren.
Ma Tok heeft gezegd dat ik nog wel even mag blijven, want er is nog iets aan de hand hier.
Eva's staart is ook aan het groeien en haar kammetje en

Eva of Evert?

lelletjes ook.
Zou zij een Evert blijken te zijn? Ma Tok wil afwachten of dat zo is, dan zouden wij samen naar Hoogendoorn kunnen verhuizen. Dat zou ik wel fijn vinden.
Met zijn tweeën weggaan is veel minder erg dan in je eentje.
Dan kunnen we elkaar een beetje steunen en hebben we in elk geval alvast één bekend gezicht in ons nieuwe huis.

Ik hoorde Ma Tok zeggen dat het vijftig procent hen en vijftig procent haan helemaal niet klopt wat de familie Tok betreft.
Wat zij daarmee bedoelt weet ik niet, U wel?

Reparatie van Soestdijk

Yvonne en Yvette:

Weet u nog dat Ma Tok onze ren had overdekt tegen de regen?
Ze had daarvoor plastic gebruikt.
Het zag er erg mooi uit, maar dat duurde niet lang.

het oude plastic toen het nog helemaal mooi was

Omdat de ren plat is van boven liep het regenwater er niet af, nee, het bleef bovenop het plastic staan.
Het vormde daar grote plassen en hoewel Ma Tok elke dag die hoeveelheden water met haar handen verwijderde werd het toch een vieze bende daarboven. Er kwam allemaal groen spul in groeien en het plastic was ook niet van de beste kwaliteit, waardoor het hier en daar scheurtjes ging vertonen.
En door die scheurtjes stroomde het regenwater bij ons naar binnen.
Dat was niet de bedoeling.
Ma Tok had op het internet

de nieuwe ren-overdekking

gekeken voor een oplossing voor dit probleem en natuurlijk had ze er wat op gevonden.
En zo kwam het dat zij op een droge dag het oude plastic helemaal verwijderde en de ren weer ging opmeten.
Dat had ze al een keer gedaan voor het vorige plastic, maar het briefje met de maten was zij kwijtgeraakt. Ja, ook Ma Tok is wel eens slordig.
Ze ging het mensenhuis in en een poos later kwam ze naar buiten met een nieuw stuk plastic.
Maar dit zag er heel anders uit dan het vorige. Dat was helemaal doorzichtig geweest en dit nieuwe spul had allemaal witte

gaatjes in de rand voor het bevestigings-touw

draden door het plastic. Ma Tok zei dat dit veel sterker was, dat het zelfs gebruikt werd om zeilboten mee af te dekken.
Nu weten wij niet wat zeilboten zijn, maar als Ma Tok zegt dat het sterk is dan geloven wij dat meteen.
Het nieuwe plastic werd over onze ren gespannen en toen moest het nog worden vastgemaakt.
Ma Tok deed dat niet, zoals de vorige keer, met punaises, nee, ze gebruikte touwtjes. Er zaten namelijk rondjes aan de kanten van het plastic, waar gaatjes in gemaakt konden worden. Dat deed Ma Tok met een schaar en

het keukentouw

toen ging ze aan de slag met rood-wit touw.
Eigenlijk was dat bestemd voor in de keuken, Ma Tok had het ge..eh..leend van Pa Tok, die daar de baas is, maar wij vonden het er in onze ren ook prachtig uitzien.
Toen alles klaar was was Ma Tok eigenlijk nog niet tevreden, omdat de bovenkant van de ren nog steeds plat was. Ze is van plan om een dikke stok onder het plastic te steken om er zo een klein beetje een punt-dak van te maken, maar ze moet daarvoor eerst een stok kopen.

Yvonne en Yvette tevreden scharrelend in hun opnieuw overdekte ren

Dat wachten wij dan maar af. Ondertussen is het al weer een paar keer nat geweest en Ma Tok heeft zuchtend het regenwater weer van ons dak afgeveegd.
Gelukkig is dit plastic inderdaad steviger dan het vorige, er zit nog geen scheurtje in!

Kaalheid

Daantje: "Heppie ut al gesien, Dirruk?"
Dirkje: "Wattan, Daan?"
Daantje: "Dat se allemaal kaal an het worrde saan hier in de têun.

Desiree zonder staart
(ze schudt "nee" omdat ze niet op de foto wil)

Dirkje: "Nâh je ut segt, Daan, jûh hep gelèk, kêk tan, die âwe Desirree durr hele staarrt is foetsie!"
Daantje: "Hahaha, dat is echt geen gesicht, seg!"
Dirkje: "En LazaRRus se hallefe staarrt is ook al ferrdwene."
Daantje: "Gelukkeg doen wêh nog niet mee met die gekke rrêu, so heette ut toch?"
Dirkje: "Ja, ik geloof ut wel."
Daantje: "Bij Geerrtrrêu sie ik nog niks, sou die niet meedoen met die gekte?"
Dirkje: "Late we ut ûs frrage an dûr, daarr komp se net an."
Daantje: "Hé Geerrt, doe jè niet mee met de rrêu?"
Geertrui: "Hallo meiden, hoe is het met jullie? En waar hebben

Geertrui is nog niet kalend

jullie het over, over de rui?"
Dirkje: "Ja, heppie nog niet gesien datturr een heleboel halluf kale kippe rrondlope hierr?"
Geertrui: "Verhip, nou jullie het zeggen, het was me nog niet opgevallen, maar nu zie ik het ook. Ik heb nog nergens last van en jullie ook niet, zo te zien. Kuikens doen meestal niet mee met de rui, jullie veren zijn nog te nieuw om al vervangen te moeten worden."
Daantje: "Heppie Desirree al gesien? Dat is toch om te gierre? Helemaal geen staarrt meerr!"

Laza met zijn halve staart

Geertrui: "Ja, het is inderdaad

een vreemd gezicht, zo'n kale kont, maar lach niet te hard, volgend jaar lopen jullie er zelf ook zo bij."
Dirkje: "Echt waarr? Ik geloofturr niks fan, Geerrt, je houdt ons foorr het lappie sekerr?"
Daantje: "Ik ben niet fan plan om al mên feerre los te late follegend jaarr, hoorr."
Geertrui: "Daar heb je niets over te zeggen, ze vallen gewoon van je lijf, wacht maar af."
Dirkje: "Hoe lang duurrt dat nâh, die rrêu, Geerrt?"
Geertrui: "Dat is bij iedereen verschillend, bij de één zijn de nieuwe veren al aan het groeien voordat de oude allemaal zijn uitgevallen, dan lijkt het net alsof het heel snel gaat, en bij de

meelwormpjes

ander vallen de meeste veren eerst uit voordat de nieuwe komen, dan lijkt het veel langer te duren. En dan ben je natuurlijk ook veel kaler."
Daantje: "Dus misschien ben jè toch ook al in de rrêu, Geerrt, al sie je durr nog niks fan."
Geertrui: "Ik denk het niet, want je voelt het wel, hoor, als je aan het ruien bent, dan ben je niet zo lekker en je legt ook geen eieren. Is het jullie al opgevallen dat we extra veel eivoer en meelwormen krijgen van Ma Tok?"
Dirkje: "Ja, dat is inderrdaad so, lekkerr hoorr. Hep dat ook met de rrêu te make dan?"
Geertrui: "Ja, voor nieuwe veren heb je veel eiwit nodig en dat zit in eivoer en meelwormen. Ook in vlokreeftjes, maar Ma Tok weet dat wij liever wormpjes eten, dus vlokreeftjes koopt ze niet meer."
Daantje: "Wat sorrugt se toch goed foorr ons, hè, Geerrt? Ik ben echt blêh dat wêh hierr uit ons ei saan gekrrope."

Het hoogste plekje

Floortje:

Ziet u mij op de foto hierboven?
Groot ben ik al, hè?
Ik ben zelfs al zo groot geworden dat ik een schaduw heb als de zon schijnt.

Floortje als klein kuikentje

Dat was eerst niet, toen scheen de zon gewoon aan alle kanten om mij heen. Nou ja, misschien zag je wel een schaduw-stipje op de grond, maar dat was zó klein, dat zag je bijna niet. Maar nu: een echte vogelschaduw! Mooi hè?
Ik ben nog wel steeds de kleinste hier in de Tok-tuin, de andere kuikens zijn allemaal groter dan ik. Maar dat geeft niet, want mijn mama Wiske zorgt dat niemand mij pikt. Daarom blijf ik zoveel mogelijk bij haar in de buurt.
Nu en dan moet zij even weg, ze gaat dan in een legnest zitten om een ei te leggen en daar mag ik niet bij zijn. Niet dat ik dat zou willen, wat moet ik al die tijd in zo'n stom nest?
Maar ik mis haar wel als ze niet naast mij is, ik vergeet wel eens even dat zij dan een ei aan het leggen is en dan ga ik heel hard om haar roepen. De anderen schrikken daar erg van,

Floortje roept hard om mama

ze zeggen allemaal dat ze nog nooit een kuiken zó hard hebben horen piepen.
Mama Wiske heeft gezegd dat ik maar zangeres moet worden, omdat ik zo'n flinke stem heb en dat leek mij wel wat. Maar toen zij mij vertelde dat ik dan de hele tijd zo hard zou moeten piepen, wat dan later heel hard kakelen zou worden, nee, toen had ik daar helemaal geen zin in.
Stel je voor, de hele dag gillen, dat vindt toch geen kip leuk!
Nee hoor, laat mij maar lekker een gewone kip worden, de hele dag heerlijk in de tuin scharrelen en 's avonds met z'n allen op stok in het Tok-huis.
O ja, daar moet ik ook nog wat over vertellen.

3 generaties: oma Maria, moeder Wiske en kuiken Floortje

Mama zit tegenwoordig bovenop de hordeur.
Ze heeft dat ook gedaan voordat ze ging broeden, vertelde ze me, en ze vindt dat een heerlijke plek. Oma Maria zit daar ook weer 's nachts.
Eerst kon ik nog niet zo goed bij haar komen, de hordeur is best hoog, toen kwam mama weer bij mij op de stok, maar nu kan ik ook op de deur springen en nu zitten we gezellig met ons drieën bovenin het hok. Ik zit nog steeds lekker onder haar vleugel, dat voelt heerlijk veilig en warm. En nu denkt u dat ik het hoogste zit in het nachthok, maar dat hebt u dan mis.

Constance op haar hoge post

Er is iemand, die nog hoger wil zitten dan wij, die gaat op het buisje naar de lamp zitten.
Hoger kun je echt niet, ze zit met haar kop bijna tegen het plafond. Wie die waaghals is?
Kijkt u zelf maar.
Eng hè?
Het zou mij niet verbazen als ze toch nog een haantje blijkt te zijn.
Ik hoop het niet, want dan moet zij, die dan een hij is, verhuizen naar Stolwijk en zij is juist mijn favoriete mede-kuiken, de mooie Constance. Ze is altijd aardig en ze pikt nooit naar de anderen.
Ma Tok denkt ook dat zij een jongetje is, haar kam en lellen worden duidelijker en haar staart wordt ook steeds langer.
Zullen we haar maar vast Constantijn gaan noemen?

Dood en leven in het verre oosten (2)

Odette:

We gaan verder waar we waren gebleven: in het verre oosten van ons land.
De nieuwe hennetjes waren 's avonds door mevrouw Ali bij Karel en Zijtje op stok gezet. De volgende morgen bleek dat Karel erg enthousiast was over zijn nieuwe dames, misschien een beetje té enthousiast.

de beide Cochins in het kuikenhok

Het grijze Cochintje is nog erg jong en klein en zij moest het voortdurend ontgelden. Karel liet duidelijk zien dat hij de baas is in het hok en om dat kracht bij te zetten pikte hij de kleine grijze meid voortdurend.
De vervoersbak stond nog in het hok en de Cochins vluchtten telkens naar binnen in de bak, waar ze bescherming zochten tegen de opdringerige Karel.
Om vooral de kleine grijze hen te beschermen heeft mevrouw Ali de twee Cochins nu voorlopig in het kuikenhok gezet. Daar kunnen zij blijven wonen totdat ze wat groter en sterker zijn

Fietje en Flora dapper op de stok naast koning Karel

geworden, zodat ze zich beter kunnen verweren tegen Karel.
De Faverolles laten zich niet kisten, dus die kunnen rustig in het grote hok blijven.
De nieuwelingen hebben inmiddels ook allemaal een naam gekregen van mevrouw Ali.
De zwarte heet Nora en de kleine grijze heeft de naam Cockie gekregen. Die laatste naam komt vast van het woord Cochin, mevrouw Ali houdt ervan om haar kippen een naam te geven die verwijst naar hun ras.

Cockie veilig in het kuikenhok

De Faverolles heten Fietje en Flora; in hun namen is niet zoveel terug te vinden van Faverolles, maar de eerste letter is er in elk geval wel aan ontleend.
Zij zitten 's avonds stoer bij Karel op de stok, zij zijn absoluut niet bang voor hem.
Wat een flinke meiden!
Ik ben benieuwd wat daar uit gaat groeien! Zouden zij straks de baas worden over Karel?
Het komt wel eens voor dat niet de haan de baas is in het kippenhok, maar een bazige hen. Ik ben benieuwd!

Zijtje is broeds

Zijtje zit niet op de stok, want (en dat is ook een nieuwtje, het houdt daar niet op): Zijtje is broeds!
Als mevrouw Ali dat geweten had had ze meteen broedeieren mee kunnen nemen van Hoogendoorn. Ik hoop dat Zijtje niet net zo hardnekkig is als onze Pippa, want die blijft stug volhouden, ze zit nu al weken op een legnest, met of zonder ei onder zich, dat maakt haar niet uit.
Ma Tok heeft er een dagtaak aan om haar telkens in de tuin te zetten. En de hordeur krijgt ze

ook open, ze beukt er net zolang tegenaan met haar kleine lijfje tot hij opengaat.
Maar dat is even tussendoor, dat gaat niet over het verre oosten.
Daar is het aan mevrouw Ali om te zorgen dat Zijtje wel eet en drinkt.
En dat kunnen we haar wel toevertrouwen, zij kan erg streng zijn als het moet.

Zo is de familie in het verre oosten weer op volle sterkte gekomen.
Wij wensen hen alle goeds toe en veel kuikens in het volgende jaar.

Ma Tok: wederom met dank aan mevrouw Ali voor de foto's.