woensdag 21 juni 2017

Wij gaan ook los!


Pippa:

Ik had al een hele poos zitten kijken naar Odette, die zo heerlijk naar buiten is gegaan en nu weer lekker bij de anderen in het Tok-huis woont.

Pippa en kuikens kijken door het raam naar de c's,
die lekker los mogen
Haar kinderen vermaken zich prima in de tuin.
Wat was ik jaloers!
Al zou ik mijn kuikens nooit zomaar alleen laten als ze voor de eerste keer de tuin in gingen. Dan bescherm je ze toch tegen de grote kippen? En je maakt ze een beetje wegwijs.
Gelukkig nam Desiree die taak op zich voor de kleintjes van Odette. Toen ik weer eens tegen het raam van onze ren opsprong van verlangen om de tuin in te gaan kreeg Ma Tok medelijden met mij. "Ach, Pip," zei ze, "eigenlijk kan het ook wel. Kom maar."
En ze zette zomaar de deur voor ons open! Ik rende naar buiten voordat ze zich zou bedenken.
Pippa en haar kuikens zijn ook los
Mijn kleintjes bleven eerst even hard piepend zitten, maar toen kwamen Dirkje en Daantje (wie anders?) naar buiten.
"So ma, èndeluk hè?" zei Daan. Ik knikte haar toe, nu ik weet hoe zij aan haar Leidse spraak komt vind ik het meer lollig dan vervelend, ik laat haar en Dirkje nu maar gewoon hun gang gaan. "Blijven jullie een beetje bij mij in de buurt, dan zal ik jullie de Tok-tuin laten zien met al zijn mooie plekjes," zei ik.
Ik riep de anderen ook naar buiten en we liepen een rondje door de tuin, net zoals Desiree dat met Odette's kuikens had gedaan.
"Wow, wat is de weerrrold
1 van de kuikens
grroot!" hoorde ik achter mij. Daan of Dirk natuurlijk weer.
Ik grinnikte in mijzelf en ik knikte tegen Laza, die mij en mijn kleintjes zat te bekijken.
Hij knikte vrolijk terug.
Ik ben zo blij dat Laza weer helemaal blij en gelukkig is!
Hij is de beste haan die ik ken. Ma Tok had lekkere wormpjes voor ons gestrooid in de tuin.
Ik zorgde ervoor dat mijn kuikens daar ook van konden snavelen, daarvoor moest ik wel de grotere kuikens van Odette nu en dan wegsturen. Wat zijn dat al een grote vogels, zeg! En ze zijn niet eens zoveel ouder dan mijn D'tjes. Het gaat altijd veel harder
Laza en Desiree steken een vleugeltje toe
bij het toezicht op de kleintjes
dan je denkt, het groeien van je kuikens.
Toen de avond begon te vallen en Laza de kippen naar binnen riep nam ik mijn kuikens ook weer mee naar binnen in ons broedhokje. Ma Tok kwam onze deur weer sluiten, ze prees mij omdat ik mijn kinderen zo goed had begeleid.
De zes grotere kinderen van Odette bleven nog een hele tijd door de tuin scharrelen. Ma Tok ging er rustig bij zitten op een stoel in de tuin, maar op een gegeven moment had zij daar genoeg van. "Jullie gaan maar naar binnen als jullie daar zin in hebben, ik wacht niet langer, dan moeten jullie maar met de deur open slapen."
En zo gebeurde het.

4 opmerkingen:

  1. mooi familie verhaal!
    en nog lekker warm bij jullie?
    hier zitten we in de kou! erge kou:(
    groeten vanuit Wellington!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Er komt natuurlijk een moment dat de C's en D's niet meer uit elkaar te houden zijn, toch? Of niet?

    BeantwoordenVerwijderen