Geertrui doet een boekje open

Geertrui:

Vandaag werd ik geroepen bij het hok van Pippa.

Daantje en Dirkje

Het was echter niet Pippa die mij riep, nee, het waren die twee ondeugden, Daantje en Dirkje. Natuurlijk ging ik meteen naar ze toe, ik was benieuwd wat ze te vertellen hadden.
"Hé Geerrt," riep de één, "kom es hierr, wij hebbe wat te vrrage an je." De ander keek mij olijk aan en vroeg of ik nog een paar "lekkerre Lèdse woorrde" voor haar wist.
Ik keek snel om mij heen of iemand dit gehoord had en ik waarschuwde de boefjes dat ze wat voorzichtiger moesten zijn, omdat Anne C de hele tijd op de loer lag om ons te betrappen. Gelukkig was hij nergens te zien, dus ik kon rustig mijn gang gaan.

Pippa schaamt zich nog steeds voor haar 2 ondeugden

Ik dacht even na en zei toen: "Glibbertjes, dat zijn Leidse meisjes, jullie dus ook. Jullie zijn echte "Lèdse glibberrtjes." "Hihihi", lachten de twee kleintjes, "wat een heerrlijk woorrd."
Ik merkte op dat zij zich de Leidse "rrr" ook eigen hadden gemaakt. Knap van ze, ze leren snel.
Ik lach me slap als ik de sippe snavel van Pippa zie als die twee weer bezig zijn. Pas tegen Desiree, dat was geweldig, zoals

Desiree op weg naar de kuikens van Pippa

ze het over "dat âwe lèk" hadden, waar halen ze het vandaan. Ik dacht dat ik niet meer bijkwam. En ik moest me nog inhouden ook, want Anne C stond vlakbij en hij zag mij bijna mijn kop omdraaien om niet keihard te gieren van de lach.
Ja, die twee zijn een prima stelletje, daar kan ik mijn hart aan ophalen.
En nog steeds heeft niemand in de gaten waar ze hun Leidse spraak vandaan halen.
Wat een grap.
Wat eeuwig jammer dat mijn zus dit niet meer kan meemaken, wat zouden we een lol hebben gehad samen. Maar met Dirkje en Daantje kan ik ook lekker lachen. Ik bedacht nog een paar woorden en de kleintjes herhaalden ze ijverig.

Anne C op weg naar de ren van Pippa

Het valt mij op dat zij het Leids nog beter uitspreken dan ik. Geweldig! Ik werd helemaal vrolijk van die twee.
Toen ik even later Anne C tegenkwam had ik dan ook een grote grijns om mijn snavel.
Hij vroeg mij wat er zo leuk was en ik moest even snel improviseren: "Het is zulk heerlijk weer, de lucht is blauw en de zon schijnt en dan zijn er ook nog overal piepstemmetjes van kuikens te horen," zei ik. Anne C keek mij een beetje bevreemd aan en vroeg of ik misschien ergens gegiste korreltjes had gevonden.
"Nee hoor, de vrolijkheid zit gewoon in mijzelf," antwoordde ik.
"Dat is fijn voor je, Geertrui, ik houd ervan als de hennen in onze tuin blij zijn, nu ben ik ook een beetje blij geworden."

Hihihi, hij moest eens weten!

Anne C: 
Ik geloof niet dat Geertrui doorheeft dat ik haar geheim al ken, hahaha. 
Wat zal ze op haar snavel kijken als ze daar achter komt.