Broeds of ontsnappingspoging? (1)

Pippa:

Ik dacht dat ik broeds aan het worden was.
Ik voelde me weer net zoals vorig jaar, toen het lente werd.

Pippa zit op een eitje op het plateau in het Tok-huis

Het liefste wilde ik de hele tijd op eitjes zitten, om ze goed warm te houden.
Maar het is dit jaar toch anders dan anders. Het is namelijk zo dat er nog iemand in het Tok-huis telkens op een legnest blijft zitten. Een hele poos, ja, soms wel de hele dag, of van 's middags tot de volgende ochtend.
Ma Tok laat haar daar gewoon zitten. Maar ik vind het raar, want zij is nog nooit broeds geweest. En nu weet ik niet of zij mij voor de gek zit te houden, door mij na te doen. Of zou zij ook broedse gevoelens hebben?
Ik heb het nog niet aan haar gevraagd.

de drie legnesten, in de meest linkse
zit nu ook vaak een hen te "broeden"

Ze is nog best jong, maar dat hoeft niets te betekenen. Zal ik het aan haar moeder vragen? Moeders weten dat soort dingen meestal wel van hun kuikens. Maar het is ook mogelijk dat de jonge hen net doet alsof zij broeds is om zo aan haar moeders constante aandacht te ontsnappen. En dat laatste zou ik zó ontzettend goed kunnen begrijpen, dat ik haar niet wil verraden aan haar moeder.
Nu weet u intussen vast wel over welk jong hennetje en over welke moeder ik het heb.
Juist ja, het gaat over Wiske en haar moeder Maria.
Wiske heeft al heel lang geen zin meer om naast haar moeder op

Maria en Wiske op de hordeur

de hordeur te overnachten en op deze manier ontloopt zij dat heel slim.
Moeder Maria zit tegenwoordig in haar eentje op de hordeur. Wat ze daar aan vindt begrijp ik niet, laat ze gewoon lekker tussen ons in op de stok komen zitten om te slapen. Wie gaat er nu in haar eentje zitten slapen als dat niet nodig is? Vooral in de winter is het toch heerlijk warm met zijn allen op de stok, lekker gezellig ook. Maar goed, dat moet Maria natuurlijk allemaal zelf weten. Maar om dat nu ook aan haar dochter op te leggen, dat vind ik echt raar.
Wiske is al twee jaar oud, dus zij

mama Maria en broeddochter Wiske

is volwassen genoeg om zelf te bepalen waar ze slaapt en ook wat ze verder doet.
Misschien heeft Maria wel tegen haar gezegd dat een hen pas volwassen is als ze kuikens heeft uitgebroed. Dan weet ik niet of Wiske alleen daarom graag wil broeden om van haar moeders bemoeienis af te zijn.
Dat is niet de juiste instelling om kuikens te krijgen en ik vrees ook voor de opvoeding van die kleintjes als dit de reden is voor Wiske's broedpogingen. Misschien moet ik toch maar eens met haar gaan kakelen voordat er ongelukken gebeuren.

Maria en de muizenval (2)

Maria:

Ik zou u vertellen hoe het verder ging met het idee van Ma Tok.

het schone Tok-huis

Ze zette onze voersilo in een kast in de grote schuur, waar de voorraden staan en ze vertelde ons dat wij een nachtje zonder eten zouden moeten.
Dat kon natuurlijk best, we hadden vlak voor het op stok gaan ons helemaal kropvol gegeten aan het extra lekkers, dat wij hadden gekregen om ons genoegdoening te geven voor het een hele dag missen van ons huis. Want daar konden wij niet in toen het werd schoongemaakt en helemaal niet toen het stond te drogen na het inspuiten.
Dat drogen deed Ma Tok met een elektrisch kacheltje, dat mevrouw Katblad haar had geleend.

zonder eten op stok, maar niet voor straf

Zo ging het sneller dan door alleen maar te wachten tot het een keer niet nat meer was.
Wij hebben zo dus een hele nacht zonder eten gezeten.
En wat denkt u?
Zat er een muis in de val de volgende morgen?
Nee hoor, niet één.
Er lagen nog wel wat muizenkeuteltjes, maar niet erg veel.
En nu gaat Ma Tok het vannacht weer proberen, misschien hadden de muizen nog geen honger na hun overvloedige maaltijden van ons eten.
Ik ben erg benieuwd of er ooit muizen in die val gaan lopen, ik

de broedhokjes (op de voorgrond Keetje, dit is een oude foto)

denk eigenlijk van niet. En van mij hoeft het ook niet. Als ze dan maar uit zichzelf vertrekken, dan hebben wij geen last meer van hen.
En dan heb ik nog een nieuwtje. Ma Tok heeft na het schoonmaken van ons huis nog een taak te volvoeren.
Zij gaat de twee broedhokjes weer in orde brengen.
Die moeten helemaal schoongemaakt en ingespoten worden en dan, als ze helemaal droog zijn, gaat zij ze inrichten voor het broeden.
Is er dan al iemand van de familie Tok broeds, zult u nu vragen.

beginnende broedsheid

Wel, dat is nog niet helemaal zeker, maar er is één hennetje, dat wel beginnende tekenen van broedsheid aan het vertonen is.
Zo blijft zij telkens een hele dag of een hele nacht op een gelegd eitje zitten in het Tok-huis.
Maar helemaal duidelijk is het nog niet, want als Ma Tok met lekkers komt komt zij snel haar deel opeisen en daarna vergeet zij dan om weer op het eitje te gaan zitten.

Wie de beginnende broedsheid vertoont?
Dat hoef ik u niet te vertellen, toch?

Maria en de muizenval (1)

Maria:

Ma Tok had de muizenval met pindakaas erin gewoon laten staan in ons huis, maar er kwam niet één muisje in.

de nog steeds lege muizenval achter een legnest

Ze dacht eerst dat de muisjes in ons huis erg slim waren, maar toen zij alles helemaal had schoongemaakt en ingespoten tegen de luizen kwam ze op een idee.
Dat inspuiten tegen luis was nodig, niet omdat er van die naarlingen in ons huis waren gekomen, maar omdat het luizenseizoen weer gaat beginnen en Ma Tok wil voorkomen dat ze er weer gaan wonen om ons bloed te zuigen. Wij kregen de avond na het schoonmaken ook allemaal een druppeltje in onze nek.
De nieuwelingen van de familie Tok schreeuwden alsof ze

de jerrycan met inspuitmiddel voor het hok

vermoord werden toen Ma Tok ze één voor één van de stok plukte. Hahaha, wij, oudgedienden, weten dat zij nooit iets doet wat niet goed voor ons is, dus wij bleven gewoon kalm.
Vooral Laza liet zich heel rustig oppakken; hij is nog niet vergeten dat Ma Tok hem elke avond kwam halen uit ons hok, om hem in de schuur te laten overnachten. Dat was toen wij nog in het hok van Yvonne en Yvette woonden. Laza zat dan elke nacht in de schuur, het schuurtje dat nu is omgebouwd tot Tok-huis, om te voorkomen dat hij 's morgens erg vroeg zou beginnen met kraaien en zo de buurvrouw boos zou maken.
Laza vlijde zich elke avond heerlijk tegen Ma Tok aan, als zij hem van het hok naar het

Laza liet zich elke avond lieve woordjes influisteren

schuurtje droeg.
En zij praatte zachtjes tegen hem, ik denk dat ze allemaal lieve woordjes tegen hem fluisterde.
Hij zat dan héél stil in haar armen totdat ze hem op de stok in het schuurtje neerzette.
Volgens mij vond hij dat best prettig. Maar nu zitten wij fijn met ons allen bij elkaar 's nachts, dat vindt hij nog plezieriger.

En nu ga ik verder met wat ik eigenlijk wilde vertellen, over het idee dat Ma Tok kreeg toen ze ons huis had schoongemaakt.

Ze bedacht dat de muizen de pindakaas in de val helemaal niet nodig hadden, omdat er altijd genoeg lekkers op de grond en in de voersilo zat.
Dus wat deed zij?
Dat vertel ik de volgende keer.

Jannes en zijn dames

Nadine:

Bij mevrouw Wies is het hennen-aantal weer verminderd.
Hoe dat komt?

Dora de Cochin

Er is nu niemand verhuisd, of u moet een begrafenis ook als een verhuizing zien. Wie er dan dood is? Dora, de mooie bruine Cochin.
Nee, ze is niet verdronken in de singel, gelukkig.
Ze was al op leeftijd, en ze gedroeg zich daar ook al een tijdje naar.
Zo legde ze geen eieren meer, was ze eigenlijk vooral slapend aanwezig in de tuin van mevrouw Wies en ze ging als eerste op stok als het avond werd. En 's morgens kwam ze als laatste het hok weer uit.
Haar uiterlijk was nog steeds dat van een prachtige hen, maar van binnen was ze wel versleten, zou je kunnen zeggen.
Ze heeft ongeveer vijf jaar bij mevrouw Wies gewoond en ze had het daar prima naar haar zin.

Dora

Dora met Jannes en Xara

Haar naam dankte ze aan Hoogendoorn, waar ze vandaan kwam. Een dochter van mevrouw Wies had haar de naam Dora gegeven, omdat dat te herleiden was naar HoogenDOORn.
Ik vind dat erg origineel gevonden en de naam paste ook goed bij haar, heb ik van Ma Tok gehoord en zij kan het weten, want ze heeft Dora wel eens gezien toen ze bij mevrouw Wies op bezoek was.
Dora was een erg lieve kip, mevrouw Wies zal haar zeker missen.
Zij heeft nu nog drie hennetjes en een haan over.
Jannes (de haan, natuurlijk), Wilhelmina, Blanca en Xara. Wilhelmina en Xara zijn hier in de Tok-tuin uit hun ei gekropen.

het overgebleven viertal van mevrouw Wies

Jannes komt van een buurvrouw van de Middelstegracht, hij is een achterkleinzoon van Laza en één van de Geertruitjes.

Zo, nu bent u weer helemaal op de hoogte van het wel en wee daar aan de singel.

Extra bericht tussendoor

LazaRus Tok:

Afgelopen zaterdag is Hoogendoorn weer geopend, na de gedwongen sluiting in verband met ziekte. Pa en Ma Tok zijn gaan kijken hoe alles er nu uitziet.

het bord van Hoogendoorn in Stolwijk

En toen ze weer thuiskwamen  kwam Ma Tok ons verslag uitbrengen.
Ze vertelde dat het prachtig is geworden!

siertuin voor watervogels

brug bij watervogels

Hoe bedoelt u? vraagt u zich nu misschien af, ze waren toch alleen maar gesloten en nu weer geopend?

Welnu, dat is niet zo.
Slim als ze zijn daar in Stolwijk hebben ze van de nood een deugd gemaakt.

Het hele park, want zo kun je het gerust noemen, is verbouwd en nog mooier gemaakt dan het al was.

de watervogels in hun tijdelijke verblijf onder de overkapping 

Pa en Ma Tok hadden hun ogen uitgekeken!
Er waren ook alweer heel wat kippen en watervogels.
Helaas geldt de ophokplicht nog, zodat de watervogels nog niet in de siertuin mogen rondlopen en -zwemmen, ze zitten nu nog onder een overkapping.
Maar ze hebben het goed naar hun zin, dat kun je zo horen als je langs hen loopt.
Dat gaat dus nog beter worden als de landelijke ophokplicht wordt ingetrokken.

siertuin voor de watervogels voor na de landelijke ophokplicht

mooie kippen zijn er ook alweer

Pa en Ma Tok hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een voorraad voer en de Amerikaanse muizenval mee naar huis te nemen.
Die val heeft Ma Tok zondagavond in ons huis neergezet, met pindakaas als lokaas. Ze zette hem achter de legnesten, waar de meeste muizen zaten.
Ik zeg "zaten", want toen Ma Tok maandagochtend kwam kijken zat er niet één muisje in de val. De pindakaas was onaangeroerd.

de muizenval

Ma Tok keek ons hele huis na, maar ze zag geen muisje en ze hoorde ook geen enkel piepje meer.
En de stank was ook duidelijk minder, daar ben ik vooral blij om. Ik kon er de laatste tijd bijna niet van slapen.
Zouden wij met ons babymuizen-eetfestijn de familie Piep zó hebben afgeschrikt dat ze er vandoor zijn gegaan?
Dat zou echt geweldig zijn.
Dan komen ze vast ook niet meer terug. En als ze dat toch doen heeft Ma Tok nu een goede muizenval.


En dan sluit ik af met een prachtige foto van het verbouwde park van Hoogendoorn.
Er zijn daar ook andere dieren dan kippen en watervogels, zoals konijnen, cavia's, mini-varkentjes, geitjes en alpaca's. Hier dan de foto:

de siertuin

Als u eens in de buurt van Stolwijk komt kunt u er een keertje gaan kijken.

Het is de moeite waard, al was het alleen maar omdat ik er vandaan kom.

Ma Tok: Vergeet niet het hieronder staande verhaaltje van Annette te lezen. Dat is net zo nieuw als het hier bovenstaande van LazaRus.

Nieuwe Geertruien?

Annette:

Ziet u ons op de foto hierboven, Pippa en mij?
En weet u wie wie is?

de twee Geertruien, toen ze nog samen waren

Wij zijn zó op elkaar gaan lijken nu ik ook mijn uiteindelijke kammetje heb gekregen, dat zelfs Ma Tok tegenwoordig moeite heeft om ons uit elkaar te houden. Ze spreekt mij dan ook regelmatig aan als Pippa, hahaha. Ik zeg altijd dat ik Annette ben en dan begint Ma Tok te lachen. Toen Pippa naar de stad was gegaan en ik alleen was achtergebleven wist ze ook eerst niet of ik weg was of Pippa.
Ze zegt dat ze ons naast elkaar moet zien om te weten wie wie is. Daar kunnen Pippa en ik misschien nog een keer een geintje mee uithalen.
We lijken de twee Geertruien wel, toen die nog samen waren. Het probleem is dat Pippa een nogal serieuze hen is, ik denk dat zij niet zo in is voor een grapje. Jammer, het had zo leuk kunnen

Annette en Anne C, broedbroertje en -zusje, met mama Desiree

zijn.
We kunnen natuurlijk wel aan Ma Tok voorstellen om ons allebei dezelfde naam te geven, misschien wordt Pippa daar wat ondeugender van. Dan zouden we nog wel moeten beslissen welke naam we allebei zouden krijgen, Annette of Pippa.
Ik ben voor Annette, anders is de mevrouw, naar wie ik genoemd ben, teleurgesteld dat haar naamgenoot is verdwenen.
Ik vind dat een goede reden, maar ik denk dat Pippa liever heeft dat we dan allebei Pippa genoemd gaan worden, omdat zij al zo lang zo heet, veel langer

Desiree met Annette en Anne C

dan dat ik Annette heet.
En daar zou zij dan weer gelijk in hebben.
Nu ik er nog eens over nadenk kom ik tot de conclusie dat we elk onze eigen naam maar moeten houden.
En een geintje?
Ach, misschien krijg ik Pippa toch wel een keer zover om samen iets uit te halen.
Eigenlijk is de enige, die ons altijd bij de juiste naam aanspreekt, Desiree. Zij is dan ook mijn broedmoeder en moeders schijnen hun kinderen altijd te herkennen, hoe ze ook veranderen als ze ouder worden.
En Anne C, mijn broedbroertje, ziet ook verschil tussen Pip en mij.
Wij hebben een hele tijd bij elkaar in Desiree's dons gezeten, dat schept ook een band, die niet zo snel verbroken wordt.

Pippa

Pippa en ik zijn dan geen eeneiige tweeling, maar we zouden wel kunnen meedoen met een raadseltje "zoek de verschillen". Daar zou u nog een hele kluif aan hebben.

Broedeitjes

Barbara en Babette:

Wij hebben gehoord dat er in de tuin over ons gepraat wordt.
Het gaat er dan om of wij onze eitjes beschikbaar willen stellen als er gebroed gaat worden.

Laza en Barbara

Natuurlijk moeten ze dan eerst bevrucht zijn, die eieren, maar dat zit wel snor, volgens ons. Laza heeft ons al een paar keer getreden en Anne C zien wij ook al telkens verliefd naar ons kijken.
En er is nu nog niemand broeds, dus haast heeft het allemaal niet. Dan nu ons antwoord op de vraag of wij het goed vinden dat onze eieren gebruikt gaan worden om kuikentjes te krijgen.
U raadt het vast al: Natuurlijk vinden wij dat goed, we vinden het zelfs een eer!
Misschien gaan we zelf ook wel broeden, dat weten wij nog niet, omdat wij het nog nooit gedaan hebben. Vorig jaar waren wij er nog niet eens toen het broedseizoen begon, toen zaten

Serama eitjes zijn klein

wij nog in onze eitjes.
En waar wij uit onze eieren kwamen waren er geen broedmoeders, alleen een broedmachine en later, toen we waren uitgekomen, een warme lamp. Dat was prima, we wisten niet beter, maar wij denken dat een broedmoeder toch fijner is voor kuikens, veel persoonlijker dan zo'n lamp.
We hebben van Wiske en Anne C en Annette gehoord dat je dan heerlijk in het warme dons van je

en een Serama kuiken is ook mini

broedmoeder kunt kruipen als je het koud hebt of als je bang bent. Dat lijkt ons geweldig.
En de moederkip zorgt ook voor je opvoeding. Dat is niet altijd even leuk, volgens Wiske mocht ze nooit eens lekker doen waar ze zin in had, altijd had haar broedmoeder iets aan te merken. Maria was dat, de broedmoeder van Wiske.
Nu lijkt zij ons ook best streng, Maria. Wiske zit nog altijd met haar samen bovenop de hordeur als we in ons huis zitten voor de nacht.

Wiske (voor) en Maria

Meestal vliegt Wiske, als haar moeder slaapt, naar de stok, lekker tussen de anderen in, maar eigenlijk vindt Maria dat niet goed.
Ja hallo zeg, Wiske is al bijna twee jaar oud, dan kan ze toch wel voor zichzelf zorgen!
Anne C en Annette zijn door Desiree opgevoed. Die is heel wat relaxter dan Maria. Zou dat komen omdat ze al zo oud is?
Ze is in elk geval erg wijs, dat weet iedereen hier.
Misschien moet Maria maar eens een voorbeeld aan haar nemen. En als wij broedmoeder worden zullen we niet al te streng zijn voor onze kuikentjes.

Hihihi, we zien elkaar al lopen met een sliert van die kleine bolletjes achter ons aan.
Het moet nu maar snel echt lente worden, wij hier in de Tok-tuin zijn er aan toe.

Anne C's kwekerij

Anne C:

Vond u het een eng verhaal, dat van die muizenhapjes?

Annette deelt haar hapje met mama Desiree

Ik heb er niet eens eentje geproefd, ik heb de dames laten voorgaan, zoals dat hoort.
Mijn broedzusje Annette heeft haar lekkers gedeeld met onze broedmoeder, Desiree.
Dat was erg aardig van haar. Desiree is niet meer zo snel ter poot, dus zij had zelf geen kaal piepertje gescoord. Verder had vrijwel iedereen er één, kunt u nagaan hoeveel het er waren.
Die muizen kunnen er wat van. Een fijne bijkomstigheid is dat Ma Tok na onze smulpartij nog maar sporadisch een muisje ziet in ons huis. Vanochtend was er zelfs niet ééntje te bekennen.
Dus óf ze zijn uit zichzelf al verhuisd, óf ze houden zich schuil in hun holletjes achter de muur of onder de grond.

Amerikaanse muizenval

Als ze er nog wel zijn, maar niet meer tevoorschijn durven te komen heeft Ma Tok er niet zoveel problemen mee dat ze hier wonen, maar zij denkt dat ze dan in de loop van de tijd wel weer brutaler zullen worden.
Dus de Amerikaanse muizenval blijft in bestelling.


Door dit hele gedoe heb ik een idee gekregen:
Ik wil wormen gaan kweken.
Zou dat kunnen?
Die beesten zijn zó lekker, daar slik je gewoon je tong bij in.

Ik zal er eens over praten met

regenworm

mama Desiree, die is zo oud en
wijs, als iemand weet of dat tot de mogelijkheden behoort is zij het wel.
Wormen leven in de grond, en grond is er voldoende in de Tok-tuin. Wormen zijn er ook wel, maar hoe zou ik er voor kunnen zorgen dat er heel veel van die heerlijkheden komen?
Heeft iemand van u, lezers, een idee? Zeg het dan snel tegen Ma Tok, alstublieft, dan geeft zij het wel weer door aan mij.
Ik denk dat ik met mijn kwekerij hoog in aanzien zal komen te staan bij de hennen, ik kan ze dan immers elke dag allemaal een lekker hapje voeren.
En het allerliefste hennetje krijgt er misschien wel twee!
Wie dat is? Dat weet ik nog niet, ik twijfel nog tussen Barbara en Babette.

Oorlog tussen medebewoners (waarschuwing: dit verhaal is nogal gruwelijk, dus niet voor tere zieltjes)

Nadine:

Er is weer eens iets bijzonders gebeurd in onze Tok-tuin.

de voorraadtonnen, waarachter het hoopje rommel lag

Ma Tok was bezig ons huis wat extra op orde te brengen, dat doet zij nu en dan als ze onze deur open heeft gedaan, zodat wij naar buiten kunnen.
Ze vond achter één van de voorraadtonnen een heel hoopje bodembedekking met veertjes en andere rommeltjes. Dat hoopje nam zij op haar schep en ze gooide het achter in de tuin, in een hoekje onder de boom.
Toen ze weer terug wilde lopen naar ons huis dacht zij dat ze iets zag bewegen in dat hoopje rommel. Ze keek nog eens goed en toen zag ze een muisje weglopen.
"Ga jij alvast maar wennen aan je

iedereen rent door de tuin met zijn lekkere hapje

verhuizing", zei ze.
Maar toen kwam Wiske met een noodvaart aangerend en zij pikte met haar snavel iets op uit het hoopje. Ze holde ermee weg en voordat Ma Tok had kunnen zien wat Wiske daar had gevonden waren wij allemaal daar aan het pikken en als we wat hadden gevonden renden we snel weg van de anderen met onze vangst. Ma Tok wreef haar ogen uit en ze ging wat dichterbij kijken. Toen ze zag wat wij aan het doen

baby muis (foto internet)

waren draaide haar maag om, zoals ze mij later vertelde.
Ze kon niet tussenbeide komen, want wij hadden alle lekkere hapjes al opgepikt en meegenomen verder de tuin in, om ze daar op te smikkelen.
Weet u al wat wij hadden gevonden? Juist ja, een heel nest van die kleine kale piepertjes. Muizenbaby's noemde Ma Tok ze, maar wij vonden het gewoon lekkere hapjes, die zomaar in onze tuin tevoorschijn waren gekomen. Niet groter dan een flinke worm of een slakje en net zo lekker.

familie Piep (foto internet)

En nu durft Ma Tok niet nog een keer zo'n hoopje naar buiten te gooien als ze er weer één tegen komt in ons huis.
Nou, dat hoeft helemaal niet hoor, als zij de tonnen en de legnesten nu en dan verschuift kunnen wij onszelf wel bedienen. Ik weet niet of de muizen nu vanzelf weg zullen gaan, als hun kleintjes worden opgepeuzeld door ons, dan zou die Amerikaanse muizenval niet eens meer nodig zijn.

Het is nu een soort van oorlog tussen de familie Tok en de familie Piep, zou je kunnen zeggen. Voorlopig is het één-nul voor de familie Tok.

Kinderboerderij in het verre oosten

Geertrui:

Herinnert u zich Hannes nog?
De mooie haan, die bij mevrouw Ali uit het ei was gekropen vorig jaar?

Hannes in de kinderboerderij

Ik zal uw geheugen even opfrissen. Hannes bleef tot het einde van het jaar 2016 een stille haan, wat inhield dat hij niet kraaide. Mevrouw Ali was hier erg blij mee, dit in verband met haar buren, die niet graag gewekt worden door hanengekraai.
Hoe dom kun je zijn!
Maar goed, op nieuwjaarsdag besloot Hannes dat zijn tijd gekomen was en hij kraaide plotseling dat het een lieve lust was.
Op aanraden van Ma Tok liet mevrouw Ali Hannes in de schuur overnachten, maar ook dat kon niet eeuwig doorgaan. Hannes werd namelijk door zijn verbanning naar de schuur nogal onhebbelijk tegenover zijn hennen, die bang voor hem werden.
Toen nam mevrouw Ali het besluit hem naar de kinderboerderij in de

Hannes mag kraaien naar hartelust

buurt te brengen, waar hij welkom was, omdat hij zo mooi was.
Weet u het weer?

Wel, omdat het zulk mooi weer was ging mevrouw Ali eens bij de kinderboerderij kijken hoe het met haar Hannes ging.
Ze was al eens eerder langs gereden, had hem toen geroepen, waarop hij had gereageerd door op te kijken.
Nu ging ze hem echt bezoeken. Hannes liep nog steeds bij de

Hannes en zijn bruine vriendin

geitjes, waar hij het prima naar zijn zin leek te hebben.
Hij zag er nog even prachtig uit als toen hij nog bij mevrouw Ali woonde en hij leek ook erg gelukkig.
Hij vertelde mevrouw Ali dat hij vriendschap had gesloten met de geitjes en dat zij hem erg aardig vonden. Hannes was vooral gek op het bruine geitje, dat erg lief voor hem was geweest toen hij net bij de kinderboerderij was aangekomen. Het beestje had hem wegwijs gemaakt en hem gewezen waar het drinken stond. Eten kreeg Hannes apart, omdat zijn dieet nu eenmaal anders is dan dat van een geit.

Mevrouw Ali werd erg blij dat het zo goed ging met haar protégé, ze was helemaal gerustgesteld en ze voelde zich absoluut niet schuldig dat zij haar Hannes uit haar tuin had verbannen. Hannes heeft hier veel meer ruimte om te scharrelen en hij hoeft niet in een schuur, helemaal alleen, te overnachten. En de hennen van mevrouw Ali zijn ook blij dat ze met rust gelaten worden, Hannes pikte ze telkens als hij net weer bij hen in het hok was gezet, dat is nu verleden tijd.

Hannes scharrelt heerlijk bij de geitjes

Zo, nu bent u weer helemaal op de hoogte van het wel en wee in het verre oosten van ons land.