LazaRus treedt op

LazaRus:
U begrijpt dat ik perplex was.
"Geen misdrijf" noemt Odette dat.

Yvonne en Yvette

Nou, ik vind het wel een heel ernstige fout van die grote meiden.
Goed, het was onschuldig begonnen, maar het was toch behoorlijk ontaard in iets wat niet echt onschuldig genoemd kon worden.
Ik bedankte Odette voor haar openhartigheid en ik ging naar ons huis. Daar ging ik een tijdje op de achterste stok zitten, daar was het heerlijk rustig.
Dat had ik nodig, want ik moest nadenken.
Hoe zou ik dit gedrag in de toekomst kunnen voorkomen?
Ik weet uit ervaring dat het heel moeilijk is om van iets bloedends af te blijven, dat smaakt zó vreselijk lekker!

het plateau met de 2 stokken achter elkaar

Ik ging diep, diep nadenken, zó diep, dat ik bijna in slaap viel.
En toen wist ik het ineens.
Hebt u dat ook wel eens, vlak voordat u in slaap valt weet u opeens de oplossing voor een moeilijk probleem.
Bij mij ging dat ook zo.
Ik zat met een schok rechtop.
Dat was het! Eureka!
Ik moest gewoon alle gepik onderling verbieden.
Dus er zou ook niet meer naar luizen mogen worden gezocht tussen elkaars veren. Dan kon er ook nooit meer bloed ontstaan en zo zou de verleiding weg zijn. Wat een ongelooflijk slimme gedachte!

LazaRus kondigt een nieuwe wet af

Nu hoefde ik alleen nog maar te bedenken hoe en wanneer ik mijn hennen ervan moest doordringen dat dit een wet van Meden en Perzen zou zijn in de Tok-tuin.
En dat zou niet gemakkelijk worden.
Ik zou het natuurlijk gewoon kunnen afkondigen, maar als ik die regel eenmaal heb gesteld moet ik hem ook handhaven.
En daar zit hem de kneep.
Ik heb maar één paar ogen en om daarmee alle dertien hennen in de gaten te houden, dat zal niet meevallen.
Ik moet nog eens goed bedenken hoe ik dat moet gaan doen, pas daarna kan ik de nieuwe regel bekendmaken aan mijn harem, anders houdt niemand zich eraan. Maar aan de andere kant kan ik niet te lang wachten, als Odette weer helemaal beter is maakt het niet meer zo'n diepe indruk.
Ik geloof dat ik nog maar even hier op de achterste stok blijf zitten, misschien valt me dan weer een geniale gedachte in.

Sherlock Tok

LazaRus:

U begrijpt toch wel dat ik dit tot op de bodem ga uitzoeken, dit misdrijf.

Odette na het misdrijf

Dat dit heeft kunnen gebeuren door mijn eigen hennen!
Ik ben diep geschokt, maar aan die shock kan ik mij nu niet overgeven, er moet gehandeld worden.
Ik ben eerst naar Odette gegaan, om te kijken hoe het met haar was.
Gelukkig zag zij er al iets minder akelig uit dan de vorige avond, maar echt gezond leek ze nog niet. Ze was ook paars uitgeslagen, maar dat kwam van de blauwspray, zei Desiree, die daar ook wel eens mee is behandeld. Niemand begrijpt waarom dat spul blauwspray heet, terwijl het duidelijk paars

Odette de volgende morgen

is. Maar daar gaat het nu niet om. Ik vroeg aan Odette of zij wist wie haar zo had toegetakeld.
Ze keek me aan vanonder al die korstjes op haar kopje en ze zei dat ze het wel wist, maar dat het helemaal geen echt misdrijf was geweest.
En toen vertelde ze wat er was gebeurd.
Odette: "Yvette had tegen mij gezegd, toen we bij de drinkbak stonden: "Meid, wat heb jij nou op je kop? Dat lijken wel luizen. Jeukt het?" En omdat ik de laatste tijd wel een beetje gekriebel had gevoeld, zei ik "Ja, een beetje wel." "Zal ik die beestjes wegpikken uit je

Yvette

veren?" vroeg Yvette en ik vond dat een goed idee.
Dus zij begon voorzichtig te pikken naar die kriebeldingen. Het voelde wel lekker.
Maar na een tijdje kwam Yvonne er ook bij staan en zij keek wat Yvette aan het doen was.
Toen begon zij ook te pikken en dat ging niet zo voorzichtig. Nadat er per ongeluk een druppeltje bloed tevoorschijn was gekomen konden de vriendinnen zich ineens niet meer inhouden en ze pikten al harder. Toen ik zei dat het pijn deed hoorden ze dat niet eens.
En er kwamen nog meer hennen bij staan, ik kon niet eens zien wie, want er druppelde bloed in

Odette schuilt in een legnest

mijn ogen.
Gelukkig kon ik op een gegeven ogenblik wegkomen door tussen de poten van één van de grote witte kippen door te glippen.
Ik verstopte me snel in een legnest, waar ik bleef zitten tot iedereen op de stok zat.
Toen ben ik stilletjes ook op de stok gaan zitten, naast Nadine, die is net zo klein als ik en die kijkt dus niet bovenop mijn kop.

Ik sliep al haast toen Ma Tok binnenkwam om de deur dicht te doen. Ik werd weer helemaal wakker toen ze mij oppakte en meenam naar de grote schuur.

Daar werd ik ingespoten, dat voelde erg lekker op mijn zere kop.
Daarna werd ik bij Desiree in ons oude nachthok gezet en Keetje moest verhuizen naar ons huis.
Ik was erg blij dat ik nu veilig zat en niet meer gepikt zou worden."

C.S.I. in de Tok-tuin

Wiske:

Ik ben heel erg geschrokken door alles wat er is gebeurd hier in die veilige Tok-tuin.

Odette met korstjes op haar kopje

Hoe is het mogelijk dat iemand die lieve, rustige Odette zomaar heeft gepikt?
Ik ben een beetje bang geworden en dus blijf ik veilig in de buurt van mama Maria.
Ik heb niet gezien wie Odette heeft gepikt, anders denk ik dat ik het toch wel tegen Ma Tok zou zeggen, dan kan zij ervoor zorgen dat zoiets niet weer gebeurt.
Want ik ben nu een beetje bang dat ik weleens het volgende slachtoffer zou kunnen zijn. Mama Maria zegt wel dat de kans daarop niet groot is, maar ik weet het nog zo net niet.

bloedspetters op de buitendrinkbak

Het is me wel opgevallen dat Ma Tok gisteren en vandaag telkens in de tuin komt kijken of alles wel goed gaat met ons.
Dat is fijn, dat stelt mij een beetje gerust. Maar zij is er natuurlijk niet de hele dag bij.
Ma Tok had pas de volgende dag gezien waar de aanslag op Odette was gepleegd, de crime scene, zoals dat heet, geloof ik.
Dat was bij de drinkbak, die buiten in de tuin staat.
Ziet u de bloedspetters van de arme Odette?
Wat een akelig gezicht, hè? Gelukkig heeft Ma Tok de bak snel schoongemaakt, zodat nu alles er weer normaal uitziet.

Odette in het oude hok opgesloten voor haar eigen veiligheid

Behalve dan dat Odette nu bij Desiree in het oude hok zit.
Maar dat vindt zij helemaal niet erg. Ik heb het net aan haar gevraagd en ze zei dat zij het wel fijn vond. Ze gaat nu en dan een tijdje in het nachthok zitten om na te denken, het is daar zo lekker rustig en een klein beetje donker, precies de juiste plek om te filosoferen.
Ik zou niet met haar willen ruilen, geef mij de vrijheid in de tuin maar.
Heerlijk de poten strekken als ik daar zin in heb en wat rondscharrelen naar zaadjes en wormen.

Ik hoop wel dat Ma Tok iets kan doen aan het gepik, dat de laatste tijd hier de kop opsteekt, want dat is wel een domper op ons fijne leventje hier.

Misdrijf in de Tok-tuin

Keetje:

Ik ben weer gewoon in de tuin aan het scharrelen en ik slaap ook weer bij de anderen in ons Tok-huis.

Keetje is weer in de tuin

Nu denkt u natuurlijk dat Desiree ook weer uit haar gevangenschap is bevrijd, maar dat is toch niet waar. Zij zit nog steeds in ons oude hok.
Zit ze daar dan helemaal alleen? Ook 's nachts?
Het antwoord op deze vragen is nee. Ze heeft gezelschap gekregen van een ander hennetje uit Laza's harem.
Ik zal voor u uit de doeken doen hoe dat zo gekomen is.

Ma Tok kwam de deur van het Tok-huis sluiten, omdat het donker was geworden buiten.
Ik zat al lekker naast Desiree in het nachthok, bij ons had zij ook

Desiree en Keetje samen in het nachthok

het deurtje naar beneden al gesloten.
Toen zij bij het huis de koppen ging tellen, zoals zij dat altijd noemt, zag ze dat Odette niet bovenop de hordeur bij Maria en Wiske zat, maar op de stok tussen de anderen.
Ze zag er heel timide uit en toen Ma Tok het licht in het huis aandeed zag zij iets, waar ze van schrok.
Wat dat was?
Kunt u ertegen, denkt u?
Anders moet u nu maar niet verder lezen.

Odette's kammetje was aan het bloeden, aan de achterkant.

Odette met haar bebloede kopje met blauwspray

Er zaten ook bloeddruppels op haar kopje en op haar zijkant was ook wat gedruppeld, het zag er erg naar uit.
Ma Tok keek de anderen allemaal streng aan en ze vroeg wie dat gedaan had.
Niemand zei iets, natuurlijk. Alleen de Geertruitjes kakelden zachtjes dat zij het niet geweest waren, dit was geen kattenkwaad meer, dit was niet hun stijl. Odette wilde niemand verraden, ook zij hield haar snaveltje gesloten.
Ma Tok nam haar mee naar buiten en nadat ze in de grote schuur de blauwspray had gepakt spoot ze daarmee op Odette's kammetje en ook verder op haar kopje. Op haar zijkant kwam ook wat van het paarse spul terecht, maar dat was niet erg, zei Ma Tok.
Het kam-wondje werd zo ontsmet en het zou ook niet meer zo aantrekkelijk rood zijn. Toen zette Ma Tok de kleine Odette bij Desiree op de stok.
Mij nam ze mee naar het Tok-huis, ik kreeg een plekje op de stok naast Laza.
We gingen allemaal direct slapen, we waren teveel onder de indruk om nog te kakelen.

Chinees uit blik

Vera en Vita:
Vandaag hebben we iets vreselijk lekkers gekregen van Ma Tok.

met z'n allen snoepen uit blik

We hadden al eens eerder iets gegeten dat erop leek, maar dit was toch weer een beetje anders. Het kwam uit een blik.
Ma Tok kwam de tuin in en ze riep ons.
Dat was volkomen overbodig, want we stonden al om haar heen voordat ze één stap verderop de tuin in was gekomen. Als zij zomaar midden op de dag naar ons toe komt is er meestal iets lekkers op komst.
En dat was dus ook zo.
Ze begon met het open maken van het blik.
Dat ging niet erg gemakkelijk,

er is genoeg voor iedereen

maar gelukkig had zij daar al op gerekend. Ze had een mes bij zich en daarmee kreeg zij het deksel omhoog.
En toen ging zij met dat mes in het blik staan graven.
Ze hield het schuin, zodat er van alles uitviel op de grond, vlak voor onze voeten.
Wij keken elkaar aan en toen gingen we voorzichtig proeven. Mmmmmmmm! Dat was lekker! Laza kwam er ook bij staan en hij begon meteen te bappen, zodat alle hennen, die er nog niet waren, kwamen aanrennen. Alleen Desiree en Keetje niet, die zaten in het oude hok opgesloten.

Desiree en Keetje krijgen ook lekkers

Maar daar wist Ma Tok raad op. Ze gooide ook wat van het lekkers bij de twee in het hok, zodat die mee konden smullen. En smullen deden we, allemaal. We aten alles tot de laatste kruimel op.
En nu bent u natuurlijk benieuwd wat dat lekkere was, dat wij hadden gekregen.
Ma Tok heeft een foto gemaakt van het blik, waar het uit kwam.
Maar misschien is die foto niet eens nodig en hebt u al aan de titel van dit verhaaltje begrepen wat er in dat blik had gezeten. Inderdaad, het was nasi.
En daar zijn wij allemaal gek op, maar dat wist u vast ook al.

het lege blik

Gezelligheid

Desiree:
Zoals op de foto hierboven was hij dus eerst, mijn kuif.
Mooi hè?

Desiree's kuif nu

Maar dat is al een hele tijd geleden.
Ma Tok hoopt dat hij weer net zo mooi gaat worden als toen, maar ik denk niet dat dat gaat gebeuren.
Toch voel ik wel allerlei vreemde dingen op mijn kop. Ma Tok heeft mijn kuif nog een keer bespoten, nu met de tweede spuitbus. Koud! Brrrrr!
Maar het is voor het goede doel. En nu voel ik eigenlijk al geen gekriebel meer.
Zouden de luizen nu allemaal het loodje gelegd hebben?
Ik hoop het maar.
Ma Tok zei vanmorgen tegen mij

nieuwe schachten in de kuif van Desiree

dat er een heleboel nieuwe veerschachten op mijn kop aan het groeien zijn.
Als er nu niet aan gegeten wordt door de luizen, omdat die er niet meer zijn, en er ook niet aan gepikt wordt door de andere kippen, omdat zij er niet bij kunnen, dan wordt het misschien toch nog wat daar boven, op mijn kop.

Keetje is een paar keer uit het hok gelaten door Ma Tok.
Zij (Keetje, niet Ma Tok natuurlijk) wilde graag even in de tuin scharrelen.
Overdag vind ik dat geen enkel probleem, dan krijg ik bezoek genoeg.
Iedereen komt om de beurt bij

bezoek bij Desiree

mij kakelen en soms staat er zelfs een heel groepje gezellig voor het hok.
's Nachts slaapt Keetje wel altijd bij mij, anders heb ik het misschien koud, zegt Ma Tok.
Dat valt best mee, ik laat mijn buikdons over mijn poten zakken en als mijn kop koud is steek ik die onder mijn veren. Maar dat zeg ik niet tegen Ma Tok, want ik vind het veel te gezellig als Keetje naast mij op de stok zit. We kletsen eerst nog even wat, er is hier toch geen LazaRus die zegt dat we stil moeten zijn, en dan gaan we lekker slapen, dicht tegen elkaar aan.

Eigenlijk is het best gezellig, die opsluiting in het oude hok.

Nog steeds opgesloten

Desiree:

Zoals u kunt zien zit ik nog steeds achter slot en grendel.

Desiree in haar "gevangenis"

Ma Tok zegt dat het nodig is, dus dan is dat zo. Op haar kan ik blind vertrouwen, zij zal mij echt niet onnodig opsluiten.
Zij ziet ons het liefst allemaal gezellig met elkaar door de Toktuin scharrelen.
Ik zou dat ook wel graag weer willen doen, dat scharrelen, maar ik voel wel dat er op mijn kop iets aan het gebeuren is.
Ma Tok heeft mij eens extra goed bekeken toen zij mij te pakken had en toen zag zij toch nog wat veerluisjes in mijn kuif zitten. Dus ze heeft mijn kuif bespoten met een nieuwe spuitbus, die zij speciaal voor mij heeft laten komen met de post.

de eerste spray

de tweede spray

Ik voel me vereerd dat er zoveel moeite voor mij gedaan wordt.
Het was wel even koud toen ze dat spul op mijn kuif sprayde, maar dat moet ik er voor over hebben om van die plaagbeestjes af te komen. Ik ben nu heel benieuwd of alle luisjes gaan vertrekken. Volgens Ma Tok gaan ze er dood van, van dat spuitspul. Zielig? Nee hoor, hadden ze mij maar niet zo moeten pesten. Nu moet ik voor hun plezier een hele tijd apart zitten.
Over een paar dagen word ik weer ingespoten met nog een andere spuitbus, en dan moet echt alles weg zijn.
Ma Tok hoopt dat er dan ook weer nieuwe veren op mijn "tonsuurtje" gaan groeien, zodat mijn kuif er weer uit zal zien als die van een jonge hen.
Dat is natuurlijk fijn, maar het beste is dat er dan ook niet meer zo snel in mijn kop gepikt zal worden door de grote kippen, die precies op mijn kop kijken als ik naast hen op de stok zit 's nachts.
Die nieuwe veren moeten mij beschermen tegen hun gepik.

Keetje, die Desiree gezelschap houdt

U weet vast nog wel dat Ma Tok Keetje bij mij had gezet, voor de gezelligheid.
Keetje heeft lekker warm naast mij gezeten in het nachthok.
De volgende dag is zij de hele dag met mij samen in het oude hok gebleven. Gezellig hoor.
En Ma Tok gaf ons ook extra lekkers.
Zo kregen wij heerlijke meelwormpjes, omdat die goed zijn voor de verengroei.
Ook had zij een hele schep ei-krachtvoer in mijn etensbak gedaan, dat is ook goed voor de veren, die bijna helemaal uit eiwit bestaan.
Er wordt goed voor mij gezorgd, het is hier echt geen gevangenis.
Ik heb gehoord dat een poes in het Leidsch Katblad (zie link rechts naast deze verhalen) haar opsluiting zwaar overdreef door die te vergelijken met Guantanamo Bay.
Dat zal ik nooit doen, ik weet dat alles hier voor mijn bestwil wordt gedaan.

Wasstraat

Yvonne en Yvette:

Op de foto hierboven kunt u het een klein beetje zien.
Wij vinden het een beetje een genant onderwerp, maar we gaan het toch vertellen.

Yvette met haar vieze achterkant

Yvette: Als u goed kijkt kunt u zien dat mijn eh... achterkant niet helemaal schoon is.
Dat is al een hele tijd zo.
Ik probeer altijd met mijn voorkant naar Ma Tok toe te staan, zodat zij het niet zal zien. Want , zegt u nu zelf, erg fraai is het niet.
Yvonne: Je doet nu net alsof je het alleen maar doet om Ma Tok te sparen, maar als je over je smerige achterwerk gaat kakelen tegen de mensen moet je ook eerlijk zijn. Je staat vooral niet met je achterkant naar Ma Tok toe omdat je bang bent dat ze je mee gaat nemen om daar iets aan te doen.
Yvette: Ja, je hebt gelijk, dat is eigenlijk de hoofdreden.
Maar ik schaam mij ook voor de mensen, die het op de foto

Yvonne met haar schone dons

kunnen zien. Jij hebt mooi wit dons op je achterste, jij hebt gemakkelijk kakelen.
Yvonne: Maar toen strooide Ma Tok weer eens iets erg lekkers voor ons en toen vergat je dat je met je kop naar haar toe moest staan.
Yvette: En toen was het te laat. Ma Tok zei: "Tjongejonge, wat heb jij een vieze kont!"
Ze pakte me op en ze nam me mee het mensenhuis in.
Dat was best een beetje eng, wat zou er nu gaan gebeuren?
Ma Tok praatte de hele tijd erg lief tegen mij en ze nam me mee een trap op. Daar boven was Pa Tok ook, hij vroeg wat er aan de hand was omdat Ma Tok een kip mee naar boven bracht.

Yvette in bad

Dat schijnt alleen in speciale gevallen te gebeuren.
Ma Tok legde uit wat er mis was met mij en ze zette de kraan aan. Ik werd in een soort badje gezet en ik trok mijn tenen al krom voor het koude water, maar dat hoefde helemaal niet, het water was heerlijk warm!
Ma Tok waste mijn achterkant schoon met het water tot ze het wel genoeg vond. "Zo," zei ze, "de ergste troep is er nu wel uit." Ze ging mijn veren en mijn voeten droog maken met een handdoek en toen nam ze me weer mee naar beneden.

Yvonne controleert Yvette's achterkant

En daar werd ik in ons Tok-huis neergezet.
Yvonne: Ik was wel een beetje ongerust toen je zolang wegbleef. Ik was al bang dat je niet meer terug zou komen. Dat zou ik heel erg vinden, want je bent mijn beste vriendin.
Dus toen Ma Tok je weer thuisbracht was ik erg opgelucht.
Yvette: Kijk jij eens hoe het er nu uitziet aan mijn achterkant, is het een beetje schoon geworden?
Yvonne: Je veren zijn nog nat, ik kan het niet goed zien, maar het is wel schoner dan eerst.
Yvette: Ik hoop dat het weer toonbaar is als mijn veren helemaal droog zijn, dan hoef ik niet meer op te passen hoe ik sta als er iemand de tuin in komt.
Dat zou het leven een stuk gemakkelijker maken voor mij.
Ik ben blij dat Ma Tok me heeft gewassen, het was helemaal niet eng, het was eigenlijk juist heel lekker.
Ik ben dus voor niets bang geweest.

Gezelschap

Keetje:

Zo, ik ga weer verder met mijn verhaal over Desiree.

Keetje gaat op bezoek bij Desiree

Misschien hebt u zich afgevraagd waarom juist ík deze geschiedenis aan het vertellen ben. Dat zult u straks begrijpen als u verder gelezen hebt. Desiree zat dus moederziel alleen in het oude hok.
Eerst had ze het te druk met snoepen om zich eenzaam te voelen, maar later stond ze toch telkens van achter het gaas naar ons te kijken. Ze zou het liefste met ons samen in de tuin aan het scharrelen zijn, maar Ma Tok had besloten dat zij eerst genezen moest voordat dat weer ging gebeuren.
Ik ging, om haar te troosten en een beetje bij te staan, bij haar

Desiree in haar quarantaine-hok

op bezoek. Zo stonden we elk aan een kant van het gaas met elkaar te kakelen.
Het was best gezellig.
Ma Tok, die even bij de zieke kwam kijken, prees mij, ze zei dat het goed van mij was om Desiree niet aan haar lot over te laten.
Toen het donker begon te worden riep Laza dat wij naar binnen moesten omdat het stoktijd was.
Ik ging nog even bij Desiree kijken, maar zij was al naar boven gegaan, naar het nachthok, waar wij vroeger met ons allen hadden geslapen.
Nu zat zij daar helemaal alleen.

Desiree (links) en Keetje op stok

Ik vond dat naar voor haar.
En wie dat ook vond? Ma Tok. Toen zij onze deur kwam sluiten keek zij naar mij en ze tilde mij op van de stok.
Ik begreep al een beetje wat er nu zou gaan gebeuren.
En ja, wat ik gedacht had, klopte. Zij zette mij bij Desiree in het nachthok, tegen haar aan op de oude vertrouwde stok.
Desiree kroop nog dichter tegen mij aan en ze fluisterde: "Wat fijn dat je bij mij komt slapen, ik vond er niets aan zo helemaal in mijn eentje. En koud was het ook, met niemand tegen mij aan."

Ma Tok deed het deurtje van het nachthok dicht en toen werd het lekker warm.
Wij zaten heerlijk tegen elkaar aan en zo vielen we snel in slaap.

Eenzame opsluiting?

Keetje:

Ik ga weer verder met mijn verhaal over Desiree.

de bebloede opstap naar het legnest

Toen Ma Tok 's morgens onze deur open deed zag zij iets raars: er zat bloed op de zitstok.
Omdat wij allemaal meteen naar buiten waren gerend en gevlogen kon zij niet meteen zien van wie dat bloed afkomstig was.
Eerst ging zij verderop in het huis kijken, of er nog meer rode vlekken te zien waren.
En ja hoor, op de opstap naar het legnest zaten ook bloedspetters. Nu werd Ma Tok echt een beetje ongerust en zij ging snel iets heel lekkers voor ons strooien, zodat wij allemaal naar haar toe kwamen hollen. De groten schommelden om het hardst, ik moet daar telkens weer om

Desiree met bloed op haar nekveren

lachen.
Ma Tok lachte deze keer niet om hen, ze keek ernstig naar elke kip. En zo zag zij al snel dat Desiree bloed in de veren aan de zijkant van haar nek had zitten en ook op haar poten.
Toen Desiree net een snavel vol van het lekkers had genomen en even niet oplette pakte Ma Tok haar op om haar beter te bekijken.
Dat beviel de oude dame niet en zij zette het op een vreselijk gekakel. "Gelukkig," zei Ma Tok, "je kunt nog flink herrie maken, dat is een goed teken."
Ze nam de luid protesterende Desiree mee en zette haar in het oude hok, dat gelukkig nog steeds in de tuin staat.
"Jij bent duidelijk weer eens flink gepikt door één of meer van de anderen, en als er eenmaal bloed

Desiree allen in het oude hok

is zullen ze je niet met rust laten, dus je moet maar even een poosje alleen zitten, dan kan niemand erbij om je weer te pakken te nemen. Als je weer beter bent en er geen bloed meer te zien is kun je weer terug naar je vriendinnen."
Ze ging een voerbak vullen met heerlijk eten, veel gemengd graan en ook eikrachtvoer. Bovendien kreeg Desiree een gierststengel, tegen de verveling, al konden wij nog prima met haar kakelen, door het gaas van de ren. En toen kwam Ma Tok met iets wat we alleen op zon- en feestdagen krijgen: gedroogde meelwormen!
Ze gaf Desiree een heel handjevol van die heerlijkheden.
Toen werden wij bijna jaloers op haar, maar dat was snel over, want Ma Tok kan niet zo goed tegen smekende blikken en wij deden allemaal ons best om zo zielig mogelijk te kijken. En toen kregen wij ook een paar wormpjes, mmmmm, heerlijk!
De volgende keer zal ik verder vertellen over Desiree en haar eenzame opsluiting.

Desiree

 Keetje:
En weer was er iets bijzonders bij ons in de Tok-tuin.

de 3 soorten Hollandse kuifhoenders in de Tok-tuin

Het ging deze keer niet over de eieren, maar over één van ons. En met "ons" bedoel ik dan de Hollandse kuifhoenders.
Wij zijn met ons vieren: Desiree, de twee Geertruitjes en ik, Keetje dus. We kunnen over het algemeen goed met hennen van een ander ras opschieten.
Met de kleine Chabootjes hebben wij nooit problemen, maar met die vier geredde legkippen is het wel eens moeilijk om je geduld te bewaren.
Zij zijn nogal van het voordringen, als u begrijpt wat ik bedoel. Zij moeten altijd vooraan staan en het eerste aan het lekkers beginnen.
Ik denk dat dat komt omdat zij het zolang slecht gehad hebben in de grote kippenschuren, waar

1 bruine en 2 witte geredde legkippen bij het snoepbord

ze vandaan komen.
Ze hebben weleens verteld dat je daar ook op je strepen moest staan, anders kreeg je altijd het laatste beetje en soms helemaal niks.
Dus we kunnen het hen niet echt kwalijk nemen.
Maar lastig is het wel.
Maar daar gaat het nu niet over. Over eten bedoel ik.
Of eigenlijk toch wel een beetje.
En dan heb ik het over Desiree en over die vier grote hennen, de twee bruine en de twee witte.
U weet vast nog wel dat Desiree kuifproblemen had.
Midden in haar kuif zit een kale plek, omdat daar veerluizen hebben gewoond.
Die luizen eten veren en als dat te vaak voorkomt groeien die veren niet meer aan.

Desiree met het gat in haar kuif

Tenminste, dat denk ik, want de

luizen zijn allang dood gemaakt door Ma Tok, maar de kale plek in Desiree's kuif is gebleven.
Het is geen mooi gezicht, maar ach, zij kan toch niet bovenop haar eigen kop kijken.
En van voren ziet zij er nog redelijk goed uit, zeker als je haar leeftijd in ogenschouw neemt.
Niet dat iemand hier in de tuin nog weet hoe oud Desiree is, het staat in elk geval wel vast dát ze oud is.

Maar nu was er in de nacht iets met Desiree gebeurd en dat was geen leuk iets.
Ik vertel het u de volgende keer, ik moet nog even nadenken over hoe ik het een beetje voorzichtig kan brengen.
Bereidt u zich maar vast voor op een niet zo leuk verhaal.
Wel wil ik u een beetje geruststellen, om te voorkomen dat u zich nu al te vreselijke dingen in uw hoofd haalt. Desiree is nog steeds onder ons.

Geen beter vermaak dan leedvermaak (3)

Geertrui

Geertrui

      en

En dan nu eindelijk het slot van ons verhaal.
Wat duurde het weer lang, hè, voordat u te horen krijgt waarom wij zo vreselijk in een deuk lagen. Dat spijt ons eigenlijk niets, want u leert daardoor geduld te hebben en geduld is een schone zaak, hahahihi.

Geertrui inspecteert de gladheid van de tuin

Wel, wij hadden ons voorgenomen om Laza eens lekker onderuit te laten gaan op een glibberig stukje van de Tok-tuin.
Vindt u dat gemeen?
Wat zullen we nu hebben?
Daar kan hij best tegen, hoor, als flinke haan en baas over dertien hennen.
Wij, de Geertruien dus, houden er niet zo erg van om getreden te worden. Wij vinden dat eigenlijk een soort van onderwerping aan onze haan en dat vinden wij

Laza loopt opgewonden door de Tok-tuin

onzin en nergens voor nodig.
Een hen is toch niet minder dan een haan? Wij leggen eieren en wij moeten de eerste haan, die dat kan, nog tegenkomen.
Toch hadden wij nu het plan opgevat om Laza zijn pleziertje te gunnen.
We gingen samen op pad om het gladste stukje van de Tok-tuin op te zoeken en toen we dat hadden gevonden gingen we allebei met onze staat gespreid en zachtjes klokkend rondlopen.
De andere hennen keken verbaasd naar ons, maar toen wij ze een knipoog hadden gegeven begrepen ze dat er iets leuks ging gebeuren.

LazaRus valt op zijn snavel

En ja hoor, daar kwam Laza aangestapt.
Hij had eerst niets in de gaten en wij waren al bang dat ons plannetje zou mislukken, toen hij ineens ons klokken hoorde.
En toen zette hij er toch de gang in, het was prachtig om te zien, vooral omdat hij net bij het glibberigste stukje tuin was aangekomen.
En ja hoor, daar ging hij onderuit. Het ging nog mooier dan wij hadden gedacht: hij viel echt plat op zijn snavel.
Wij kwamen niet meer bij, we rolden om van het lachen. En alle anderen begonnen ook te gieren. Tja, toen kon Laza niet achterblijven. Hij snapte dat hij erin getuind was en toen koos hij de wijste partij, hij begon ook te lachen.
Gelukkig had hij zich geen pijn gedaan, want dat was onze bedoeling niet, natuurlijk.
Zo, nu weet u het, waarom wij zo'n lol hadden een paar dagen geleden.
Vond u het een mooi verhaal? Wij wel, en het mooiste is dat wij weer helemaal vrolijk worden als we er weer aan denken. Zo hebben we héél lang plezier van ons geintje.