vrijdag 15 maart 2024

Angst


Xena:

Ik ben nog steeds heel verdrietig dat mijn lieve vriendin er niet meer is. 

Xandra en Xena samen op stok in Soestdijk
We zaten altijd zo gezellig samen te kletsen in Soestdijk voor het slapen gaan. 
Ik was de eerste avond helemaal alleen naar het nachthok gegaan, maar ik kon niet slapen zonder de aanwezigheid van een hokgenoot. Gelukkig kwam ma Tok mij halen, ze zei tegen me dat een kip nooit alleen moet zijn, dat is niet goed. Toen tilde ze me op en bracht me naar het Tok-huis, waar ze me met enige moeite op een stok zette naast de kleintjes, die daar al zaten.
Xena in het Tok-huis bij de kleintjes

Het was even wennen, maar het voelde veel fijner dan het eenzame nachthok van Soestdijk. Het zachte gekakel van de anderen klonk vertrouwd en ik voelde me ook veiliger dan in Soestdijk, waar dat vreselijke beest zomaar binnen had kunnen komen. 
Ik droomde nog wel telkens van een harde gil naast me en dan zag ik die kat weer aan Xandra haar nek hangen, brrr. Ik schrok steeds wakker en dan zat ik een poosje te
wat een hoge trap!

bibberen op de stok tot ik weer in slaap viel. 
De volgende morgen kwam ma Tok de deur open doen om ons naar buiten te laten. Het was grappig om dit nu eens van de andere kant mee te maken en niet vanuit de tuin, waar wij altijd al liepen te scharrelen als ma Tok kwam. 
Maar nu moest ik naar beneden en het was best hoog waar ik zat. 
Ik zag de kleintjes naar buiten vliegen door de open deur, maar dat kon ik niet, daarvoor ben ik veel te zwaar. 
Ma Tok wees op de trap die van het plateau naar de grond leidde en ik probeerde netjes af te dalen, maar halverwege verslikten mijn poten zich en rommelde ik heel snel naar beneden. 
Ma Tok lachte en zei dat ik het goed had gedaan voor een eerste keer,
Xena's poten verslikken zich

morgen zou het wel beter gaan. 
In de tuin ging ik samen met de anderen scharrelen, dat was vertrouwd, maar toch miste is mijn vriendin Xandra wel erg. We trokken altijd zo gezellig samen op en dat kon nu niet meer. Ik zag Ariane alleen rondlopen en ik ging naar haar toe. "Voel jij je ook zo alleen?" vroeg ik haar. "Ja," kakelde ze zachtjes, "en ik ben ook nog bang dat dat beest terugkomt om mij te pakken." "Droomde jij er ook steeds van vannacht?" vroeg ik en ze knikte verdrietig. Omdat we allebei alleen waren achtergebleven na de dood van onze rasgenoten besloten we vriendschap te sluiten,
Xena en Ariane samen in het Tok-huis

zo zouden we samen de gebeurtenissen kunnen verwerken. Die avond ging ik uit mezelf het Tok-huis in en Ariane kwam naast mij op de stok zitten. Ik moest mijn kop wel helemaal naar beneden buigen om haar te verstaan, maar dat gaf niet, we kakelden nog zachtjes een poosje met elkaar tot de tsaar, die bovenop de hordeur zat, kakelde dat het nu tijd was om te gaan slapen. Dat was ook nieuw voor mij, dat ik moest doen wat er gekakeld werd, ik vond het grappig en zo gingen we de tweede nacht in. Gelukkig sliepen we allebei beter dan de vorige nacht, Ariane en ik.

vrijdag 8 maart 2024

In memoriam: Alexia


Ma Tok:

Alexia kwam dus samen met vier andere bofkipjes bij ons in de tuin wonen.

de door Alexia verzamelde eitjes
Ze was een rustig hennetje dat stilletjes haar gang ging en meestal gehoorzaamde aan Amalia, die de baas speelde over haar en haar zusje Ariane. 
Eén keer was ze niet zo gewillig en ging ze slapen in het Loo, terwijl de anderen in de struik gingen zitten voor de nacht (zie "Eigenwijs" van november 2022) , maar later vond ze dat toch wel een beetje eenzaam en zo sloot ze zich weer aan bij de onderdanen van Amalia. 
Ze heeft ook een keer gebroed in de grote schuur, waar ze heel veel eitjes had verzameld (zie "Waar is Alexia?" van mei 2023). 
En ze is gegrepen door een  grote rode kater, die haar verwondde maar die door de schilder werd weggestuurd (zie "Gevaar in de Tok-tuin van december 2023). 

Ze heeft dus toch wel een bewogen leventje gehad en het is triest dat ze nu alsnog door een kat is vermoord.

Ik heb haar begraven samen met Xandra en Amalia in de Tok-tuin.

Vaarwel lief mooi hennetje, we vergeten je nooit.

In memoriam: Amalia


Ma Tok:

Amalia kwam in 2022 bij ons wonen samen met vier andere zogenaamde "bofkipjes", zoals ze stonden genoemd bij Hoogendoorn. 

de 5 bofkipjes op stok in het Loo
Dat waren kippen, die al ergens anders hadden gewoond, maar die moesten verhuizen omdat hun vorige eigenaar niet meer voor hen kon zorgen. 
Amalia voelde zich een beetje de baas van deze vijf hennetjes, mede door haar koninklijke naam. Zij bepaalde waar er geslapen werd (niet in een hok of huis, maar in de struik, in de frisse lucht). 
Eén van deze hennetjes, Annemarie, overleed al vrij snel, maar de anderen floreerden in de tuin. 
slapen in de frisse lucht

Amalia deed een greep naar de troon van de tsaar, maar die mislukte (zie "Een greep naar de troon" van juni 2023). 

Ook zij kwam op een akelige manier aan haar einde, maar ze verrichtte wel een heldendaad door de kat aan te vallen toen die haar zusje had vermoord. 
Ze is samen met Alexia en Xandra begraven in de Tok-tuin.

Vaarwel lieve dappere Amalia, we vergeten je nooit.

In memoriam: Xandra


Ma Tok: 

Xandra kwam bij ons wonen samen met haar vriendin Xena in 2022. 

Xandra en Sandra
Ik had de twee reuzenkippen gehaald om Sandra, die toen alleen was overgebleven in Soestdijk, gezelschap te houden. 
Ze pasten zich heel snel aan en voelden zich al gauw thuis in de Tok-tuin. 
Sandra overleed en zo bleven de twee mooie Brahma's samen in Soestdijk wonen. 
Ze hadden het erg naar hun zin in de tuin en met alle kleintjes, zoals ze de krielkippen noemden, konden ze het goed vinden. 
Xandra's laatste daad was het eren van Daantje met een grap, waarvoor ze samen met Xena Angelique inschakelde als hulp-hen.

Helaas is Xandra op een nare manier aan haar einde gekomen. 
Zij rust nu voor altijd onder de Tok-tuin, waar ze zo gelukkig was met Xena en de andere kippen.

Rust zacht lieve Xandra, we vergeten je nooit.

De aanslag (waarschuwing: dit is een naar verhaal)


Wendy:

Er is een vreselijk ramp gebeurd in de Tok-tuin.

de buitenkipjes in de struik
Het was nacht en wij, de buitenkipjes, sliepen in onze struik, de binnenkipjes sliepen in het Tok-huis en de groten deden hetzelfde in Soestdijk. 
Opeens klonk er een vreselijke schreeuw uit Soestdijk, die door merg en been ging. Ik schrok wakker en keek om me heen. De anderen in de struik sliepen nog een beetje, maar ik was klaarwakker. Ik riep mijn vriendin Angelique, die naast mij op een tak zat en samen keken we bang naar Soestdijk. Daar kwam Xena wild naar buiten gerend en toen was het weer even stil. "Wat is er aan de vleugel?" vroegen wij haar maar ze kon van schrik niet kakelen, ze stond te trillen op haar poten en wees met haar vleugel naar Soestdijk. 
de binnenkipjes in het Tok-huis
Door de deur van het nachthok kwam een vuilwit monster naar buiten, dat op onze struik afkwam. Angelique en ik vlogen snel omhoog, maar Alexia, die een nogal lage tak had uitgezocht om te gaan slapen, werd gegrepen door het beest, dat in één keer haar nek doorbeet, nog voordat ze had kunnen roepen. 
Amalia keek naar beneden en zag dat haar zusje was vermoord. Daar werd ze zó boos om dat ze op het monster afvloog om hem in zijn kop
Xandra en Xena samen in het nachthok van Soestdijk
te pikken, maar de kat, want dat was het, had haar met zijn klauwen te pakken voordat ze kon toeslaan. Ook zij overleefde de aanslag niet. Wij waren inmiddels allemaal hard aan het kakelen en Ariane kwam bij ons zitten, hoog in de struik. 
In het Tok-huis waren de kippen ook wakker geworden, de tsaar kraaide dreigend, maar hij kon ons niet helpen omdat de deur van het huis dicht was. 
De kat begon aan zijn gedode prooien te knagen, dat was echt een vreselijk gezicht en we hoorden zijn tanden over de botjes schrapen, afschuwelijk. We werden er misselijk van. 
Ma Tok, die het gekrijs had gehoord, kwam de tuin in en ze
Xandra in betere tijden

deed de deur van het nachthok van Soestdijk open. Daar lag Xandra, doodgebeten en bloedend op de grond. Ma Tok begon te huilen en ze keek verder de tuin in. Ze zag de kat zitten bij één van zijn slachtoffers en rende naar hem toe. Het beest wist niet zo snel hoe hij de tuin uit moest komen om uit handen van de woedende ma Tok te blijven. Dat lukte hem niet, zij pakte hem in z'n nekvel en zette hem buiten de poort. 
Pas toen zag ze dat er nog een slachtoffer moest zijn en vond ze Amalia onder de trap naast het Tok-huis. Ze kwam naar ons toe en ze zei dat het nu weer veilig was. Daarna ging ze een groot gat graven, waarin ze de drie omgekomen leden van de familie Tok voorzichtig neerlegde. Huilend schepte ze aarde over hen heen
de 3 slachtoffers in hun graf in de Tok-tuin

en ze legde een grote steen op het graf. Daarna gaf ze ons wormen en liet ze de anderen uit het Tok-huis. Ze liep een hele tijd rond door de tuin om uit te vinden hoe de kat in de tuin had kunnen komen. Eindelijk zag ze dat het raam bovenin de schuur open stond. Ze ging het meteen sluiten, zodat dit niet weer zou kunnen gebeuren. 
En die avond ging ik in het Tok-huis slapen, buiten overnachten durfde ik niet meer. Ma Tok zette Angelique en Ariane ook binnen en als laatste kwam ze met Xena in haar armen het huis in, zij kreeg ook een plekje op een stok, zodat we allemaal veilig zouden zijn. 

Toch sliepen we onrustig die nacht, we waren nog teveel overstuur door het hele gebeuren. 

dinsdag 5 maart 2024

Droevig bericht

Xandra
Amalia en Alexia












Ma Tok:

Er is iets vreselijks gebeurd in de Tok-tuin. 
Er zijn drie hennen tegelijk overleden.
Hoe dit kon gebeuren kunt u aanstaande vrijdag lezen, ook de "in memoriams" voor deze kippen zullen dan verschijnen.

De familie Tok is in diepe rouw gedompeld.

vrijdag 1 maart 2024

Hoor wie klopt daar kippen (4 slot)


 Xena en Xandra:

We gaan verder waar we vorige week waren gebleven. We riepen dus de hulp in van één van de zogenaamde buitenkipjes.

Angelique met haar onschuldige gezichtje
We kozen Angelique uit, omdat die er het onschuldigste uitziet. Zij was wel voor een grapje te porren en zo bedachten we het volgende. 

Als het 's avonds donker zou zijn geworden zou Angelique de hoge trap naast het Tok-huis opgaan en daar op het kleine deurtje kloppen. Een paar keer was genoeg om verwarring te scheppen, dachten wij. En dan de volgende avond weer, net zolang tot er onrust zou zijn ontstaan. Natuurlijk mochten de andere buitenkippen in de struik niet zien wat er gebeurde, anders was de lol er snel af als zij zouden gaan kakelen. 
En Angelique deed het prima, pas na de vierde nacht zagen wij Quinoa en de tsaar samen kakelen en naar de struik kijken. 

Nikolaas en Quinoa samen in de Tok-tuin
Zouden ze ons door hebben? 
Nee hoor, die avond ging de tsaar netjes naar binnen met de anderen. 
Wat wij niet hadden gezien was dat Quinoa ook in de struik was gaan zitten, dat merkten we de volgende dag pas, maar toen was het te laat. Zij had Angelique naar boven zien gaan om aan het deurtje te kloppen. En zij vertelde het natuurlijk aan haar vader, die ons allemaal bij elkaar riep. 
Hij humde een paar keer om de aandacht te krijgen en riep toen Angelique bij zich. Die beefde een beetje en dat vonden wij niet eerlijk, daarom stapten wij ook naar voren en we gingen naast het kleine hennetje staan. 

Xena en Xandra komen bij Angelique staan
"Wij horen er ook bij," kakelden we en Angelique keek opgelucht. 
"Nou, vertel jullie verhaal dan maar," kakelde de tsaar en ja, toen hebben wij alles verteld, over hoe wij graag weer eens wilden lachen en dat wij toen een geintje hadden verzonnen, om Daantje en Dirkje te eren. En omdat wij zelf te groot zijn om de hoge trap naar het deurtje aan de zijkant van het Tok-huis te beklimmen hadden we Angelique ingeschakeld. 
Nikolaas keek naar Quinoa, die begon te giechelen waarop Angelique mee begon te doen en even later kon niemand haar lachen meer inhouden. Zelfs de tsaar, die eerst streng had gekeken, begon te grinniken. Het werd zo'n gekakel dat ma Tok verschrikt kwam kijken of de rode kater weer in de tuin 
Nikolaas moet toch ook lachen
was gekomen. 
We begrepen eigenlijk niet waarom we zo moesten lachen, waarschijnlijk van opluchting omdat het maar een grap was geweest en niet iets engs. 
De tsaar kakelde dat hij het een leuk idee vond om Daantje en Dirkje te eren met een grap en hij riep iedereen op om ook iets lolligs te bedenken. Maar niet allemaal tegelijk natuurlijk, dan zou het veel te onrustig worden in de tuin.

vrijdag 23 februari 2024

Hoor wie klopt daar kippen (3)


Xena:

Wij, Xandra en ik, hebben allerlei verhalen gehoord over Daantje en Dirkje en over Geertrui, die hier ook gewoond heeft. 

de beide Geertruitjes
Dat was voor onze tijd, al hebben we Dirkje nog even meegemaakt en Daantje nog een paar jaren. 
Naar aanleiding van Daantjes verscheiden kwamen er veel anekdotes naar boven bij de familie, die deze drie kippen allemaal hebben meegemaakt. 
Wij begrepen dat het toen een dolle boel was hier in de tuin en dat er veel gelachen werd. Ik vind het jammer dat dat nu niet meer gebeurt en daarom hebben Xandra en ik besloten daar iets aan te gaan doen. 
We zitten elke avond samen in Soestdijk en voordat we gaan slapen kakelen we altijd nog een poosje. Die tijd gebruikten we nu voor het bedenken van iets grappigs, maar dat viel nog niet mee.


Xandra:

U hebt het al van Xena gehoord, dat wij graag iets meer lol in het leven in de Tok-tuin wilden brengen. 

Daantje en Dirkje
Ik heb begrepen dat de drie ondeugden daar heel goed in waren, maar voor ons geldt dat niet. We hadden wel bedacht dat we iets heel geks moesten bedenken en dat het niet moest lijken op een grap van Daantje, Dirkje of Geertrui. 
Hadden wij maar net zo'n lollige geest als die kleintjes. 
Voorlopig wisten we geen van beiden iets te bedenken, maar we bleven ons best doen. 


Xena en Xandra:

Omdat wij iets hadden bedacht dat wij niet zelf zouden kunnen uitvoeren besloten we de hulp in te roepen van één van de kleine kipjes, die we dan maar in ons complot moesten betrekken.

Wie van de hennen ziet er onschuldig genoeg uit?
We keken de tuin rond om te zien wie daarvoor het meest in aanmerking zou komen. 
Het moest iemand zijn die niet zo snel verdacht zou worden, iemand met een lief karakter, die toch mee zou willen en durven doen.
We kakelden er een hele avond over, zolang zelfs dat we pas heel laat gingen slapen. En daardoor werden we ook veel later dan anders wakker, zó laat zelfs dat de buitenkipjes ons kwamen wekken. 
Dat was nog nooit gebeurd. 
En op dat moment wisten we ineens wie we zouden vragen om mee te doen met ons grapje. 
U mag zelf alvast gaan raden wie het was, want omdat het verhaal te lang gaat worden vertellen wij volgende week verder.

vrijdag 16 februari 2024

Hoor wie klopt daar kippen (2)


Quinoa:

We begrepen er allemaal niks van, van dat rare getik tegen het deurtje van het Tok-huis.

Nikolaas controleert of er een tak tegen het deurtje tikt
De tsaar had gezegd dat er vast een verklaring voor zou zijn en hij ging op onderzoek uit, zoals hij beloofd had. Eerst keek hij of er soms een tak door de wind tegen het deurtje werd geblazen, maar er zijn daar helemaal geen takken, dat had ik hem zo ook wel kunnen vertellen. Omdat ik ook nieuwsgierig was ging ik een kakeltje maken met Wendy, die in de struik slaapt 's nachts. Ik vroeg of zij misschien iets had gemerkt, maar ze antwoordde dat ze dat echt niet had kunnen horen of zien omdat zij altijd helemaal aan de andere kant van de struik zit. Ik moest het maar eens aan Ariane of Alexia vragen, die zitten altijd veel lager en dichter bij het Tok-huis. Dus ik ging naar de twee zusjes toe en vroeg hen of zij
Alexia en Ariane samen in de struik

in de nacht wel eens iets vreemds hoorden of zagen. "Natuurlijk niet," kakelden ze, "in de nacht hebben wij onze ogen dicht en we horen ook niks omdat we dan slapen." Daar kwam ik dus niet verder mee. Amalia hoefde ik niets te vragen, die is zo hooghartig dat ze zich ver boven ons allemaal verheven voelt. En Angelique zit altijd in de buurt van Wendy dus die zou ook niks gezien of gehoord kunnen hebben. Ik ging naar mijn vader de tsaar en bracht verslag uit van mijn onderzoek. 
"Dat heb je knap gedaan," prees hij, "ik had het zelf niet beter kunnen bedenken." 
Quinoa en vadertje tsaar hebben een kakeltje samen

Maar nu wisten we nog niks. Ik vroeg hem of ik de volgende nacht ook in de struik zou gaan zitten, ik zou dan op kunnen letten of en wat er zou gebeuren. "Tja," kakelde de tsaar, "ik zou dat het liefste zelf doen, maar ma Tok vindt het niet goed dat ik buiten slaap omdat ik dan te vroeg ga kraaien." Dat was precies de reden dat ik mijzelf had aangeboden als spion. Nikolaas keek een beetje bedenkelijk maar uiteindelijk moest hij toegeven dat dit de enige mogelijkheid was om achter het mysterie te komen. 
Dus die avond ging ik in de struik zitten en toen ma Tok de deur van het Tok-huis kwam sluiten telde ze niet vijf maar zes kippen in de struik. Omdat ze zag dat de tsaar binnen zat deed ze de deur dicht en ging het mensenhuis weer in. Ik vond het helemaal niet fijn dat ik nu niet meer naar binnen kon, wie weet wat er voor enge dingen
Quinoa (vooraan) ook in de struik

konden gebeuren hier buiten. 
Ik had een klein beetje spijt van mijn dappere aanbod om buiten te gaan zitten, maar ik had deze taak op mij genomen en nu zou ik haar volbrengen ook. Ik zat doodstil alsof ik sliep om een eventuele boef op een dwaalspoor te brengen, maar ondertussen hield ik mijn ogen wijd open. 
En wat ik toen zag: u zult het niet geloven als ik het vertel. 
Maar dat doe ik nu nog niet, eerst moet ik het aan vadertje tsaar melden, zodat hij de eerste is die weet hoe dat rare geklop op het deurtje kon gebeuren. 


Dus u moet nog een weekje wachten op de oplossing van het raadsel. 
Dat spijt me voor u, maar ik heb Nikolaas beloofd dat ik mijn bevindingen direct de volgende morgen aan hem zou vertellen. En ik kom mijn beloften altijd na.

vrijdag 9 februari 2024

In memoriam: Willeke


Ma Tok:

Willeke kwam bij de familie Tok samen met haar zusje Wendy. 

Willeke en Wendy samen in de Tok-tuin
Het was mei 2022 en ik was zonder pa Tok bij Hoogendoorn geweest, wat tot gevolg had dat deze twee dametjes met mij meekwamen. Ik had de verleiding van hun schattige gezichtjes niet kunnen weerstaan en pa Tok was er niet bij om mij tegen te houden. 
De beide meisjes voelden zich al snel thuis in de Tok-tuin. 
Vier maanden later kwamen er vijf nieuwe kipjes bij. U raadt het al: ik was weer alleen naar Hoogendoorn geweest en daar zat dit vijftal bij de zogenaamde "bofkipjes", kipjes die
de 5 bofkipjes

een nieuw huis zochten nadat hun vorige eigenaar niet langer voor hen kon zorgen. Willeke vond vooral Angelique erg leuk, dat leek bijna een tweelingzusje van haar, alleen haar staart was anders. Willeke had een gewone staart en Angelique een bolstaart. Willeke was een Antwerpse baardkriel en Angelique is een Grubbe baardkriel, net zoals de tsaar dat is. 
Willeke was altijd al wat ziekelijk, ze had een keer een luchtweginfectie, die ze met een beetje hulp goed had overwonnen. 
Willeke in de doos
Later kreeg ze dezelfde klachten nog een keer, ze haalde hoorbaar adem en ze at en dronk niet, bleef stil in haar hoekje zitten. Ik nam haar mee naar boven, waar ze in een lekker warme doos mocht zitten. Gelukkig werd ze toen ook weer beter en keerde ze terug naar de Tok-tuin. 
Toen ik terug was van mijn vakantie zag ik dat Willeke weer niet lekker was, ze zat bol en ze at weinig. Ik nam haar mee het mensenhuis in en zette haar in een konijnenhok in de keuken waar het lekker warm was. Daar knapte ze een beetje van op, maar omdat haar oogjes dicht zaten nam ik haar mee naar de dierenarts, die haar antibiotica en oogzalf gaf. 
Ze heeft vanaf die tijd haar leven in de keuken doorgebracht. 
Omdat ze nog wel at had ik nog
Willeke in het konijnenhok in de keuken

hoop dat ze beter zou worden, maar dat was niet het geval. 

Haar ziekte was chronisch geworden en ze zou altijd besmettelijk blijven, zodat ze nooit meer terug zou kunnen naar haar geliefde tuin. 

Toen heb ik met pijn in mijn hart de beslissing genomen haar te laten inslapen bij de dierenarts, omdat ziek blijven en nooit meer naar buiten kunnen geen goed kippenleven is.

Ik mis haar gescharrel en genies in de keuken, maar ik weet dat ik het juiste heb gedaan.


Wendy heeft gelukkig vriendschap gesloten met Angelique, die haar troost nu haar zusje er niet meer is.

Vaarwel lief kipje, we zullen je nooit vergeten.

dinsdag 6 februari 2024

Droevige mededeling


Ma Tok:

Met pijn in mijn hart moet ik u meedelen dat ons lieve kipje Willeke is ingeslapen bij de dierenarts.
De familie Tok is in rouw gedompeld. 
Aanstaande vrijdag kunt haar "In memoriam" aanstaande lezen.

vrijdag 2 februari 2024

Hoor wie klopt daar kippen (1)


Pavlova:

Er is iets vreemds aan de vleugel in het Tok-huis.

de stok naast het kleine deurtje
Of eigenlijk is het buiten het huis, maar wel er vlakbij. 
Elke avond als wij allemaal lekker knus op onze stokken zitten te suffen voordat we in slaap vallen worden we opgeschrikt door getik op het deurtje aan de zijkant van het huis. Dat deurtje zit dicht, daar zorgt ma Tok voor, anders zou het veel te koud worden bij ons. En de tsaar zou dan ook veel te vroeg met kraaien beginnen, omdat hij door dat deurtje naar buiten zou kunnen gaan in de ochtend. 
De eerste keer dat wij het hoorden zat ik naast het deurtje op de stok. Ik schrok ervan en eerst dacht ik dat ik gedroomd had, maar even
Lisa hoorde het ook

later hoorde ik het weer. Het leek wel alsof er iemand naar binnen wilde komen. Ik keek om mij heen of de anderen het ook hadden gehoord. Odette zat rustig te slapen, zij is al heel oud en ze hoort niet meer zo goed, maar Lisa, die nog jong is, keek mij aan en fluisterde: "Hoorde jij dat ook?" Ik knikte en we wachtten samen of het zich zou herhalen, maar dat was niet zo, dus we gingen maar slapen. De volgende avond hoorde ik het weer: "Tik, tik, tik," en even later nog een keer. Ik keek weer naar Lisa, maar die zat nu aan de andere kant van het huis en zij sliep al. Trui daarentegen keek verbaasd naar het deurtje en toen naar mij. "Ja," fluisterde ik, "ik hoorde het ook." "Wat raar," fluisterde Trui terug en
en Trui ook

toen ik vertelde dat ik het gisteren ook gehoord had werd ze nieuwsgierig, net zoals ik trouwens, ik wilde ook wel eens weten wat dat geklop betekende. 
De tsaar zat te suffen, hij had het niet gehoord, maar hij werd wakker van ons zachte gekakel. "Slapen gaan, meisjes, het is al laat en donker," kakelde hij en omdat het toen weer stil bleef buiten deden we dat maar. 
Overdag dacht ik er niet meer aan, maar die avond hoorde ik het weer en Trui ook. We keken om ons heen of er nog meer kippen wakker waren en zagen Quinoa luisterend haar kop omhoog doen. "Hoorden jullie dat?" vroeg ze en wij, Trui en ik, knikten. "Wat hebben jullie toch steeds," kakelde de tsaar, "het is nacht en dan moeten we slapen om nieuwe krachten op te doen. 
de tsaar zit bovenop de hordeur
"Ja maar," kakelde Quinoa, maar Nikolaas keek haar boos aan en toen deed ze haar ogen maar dicht. Bovendien was het weer stil geworden, dus er zat niets anders op dan de tsaar te gehoorzamen. 
En de volgende nacht? 
Ja, toen hoorden wij het weer en nu waren er meer kippen wakker en wat belangrijker was: ook de tsaar hoorde het, terwijl hij er ver vandaan bovenop de hordeur zat. 
"Wat is dat voor getik," vroeg hij aan mij, omdat ik vlakbij het deurtje zat, "doe jij dat, Pavlova?" 
"Nee, ik doe niks, maar ik hoor nu al een paar avonden een geluid
Pavlova begrijpt het niet
alsof er op het deurtje wordt geklopt." 
"Daar is vast een logische verklaring voor," kakelde Nikolaas "en nu gaan we slapen, want het is weer stil. Ik zal morgen een onderzoek instellen en dan zal alles wel duidelijk worden." 
Nou, dat hoopte ik ook, maar ik was er helemaal niet gerust op. Stel je voor dat die grote rode kater toch kans had gezien weer in de tuin te komen, ondanks de afsluiting van de schilder. Dan zouden wij echt in gevaar zijn en de kipjes in de struik helemaal, die hebben geen huis om zich heen. Ik durfde bijna niet te gaan slapen maar na een poosje sukkelde ik toch weg. En de volgende morgen zag alles er nog gewoon uit zoals altijd.

vrijdag 26 januari 2024

Bericht van buiten


Ariane:

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik tegen u mocht kakelen. 

trotse Amalia
Ik heb nooit zoveel in te brengen, Amalia is de baas over ons vijven. Daarmee bedoel ik de kippen die buiten in de struik slapen 's nachts en niet in het Tok-huis. Wij vinden buiten slapen veel fijner dan in zo'n muf hok of huis, laat de frisse lucht maar lekker om ons heen waaien. Of we nooit nat worden als het regent? Soms een klein beetje vochtig, maar nooit echt heel nat. Dat komt omdat wij onze plekjes in de struik zorgvuldig uitkiezen, met bladeren boven ons, die het regenwater tegenhouden. Als het heel hard stormt komen er wel eens druppels tussen de bladeren door, maar dat zijn er nooit veel. 
Amalia kakelt altijd dat wij de gezondste kippen van de tuin zijn omdat we buiten slapen en ik moet toegeven dat wij eigenlijk nooit ziek zijn. 
de tsaar wil in de struik slapen
Daarom begrijp ik niet dat niet alle familieleden in de frisse lucht overnachten. De tsaar probeerde pas een keer bij ons in de struik te blijven, maar ma Tok pakte hem en zette hem binnen. Dat is nodig omdat hij anders veel te vroeg begint met kraaien en daar wordt een buurvrouw niet zo blij van. Ik vond het wel gezellig dat hij bij ons kwam zitten, heel verstandig ook, maar ja, je moet je buren te vriend houden zegt ma Tok. Gelukkig hebben wij daar geen last van. 
Ik zou wel graag willen dat het weer wat beter werd, wat is er enorm veel regen gevallen de laatste tijd. Dat begon al toen ma Tok op haar verre reis was en het is nog niet echt gestopt. Nu en dan een droge dag, maar echt lekker weer is het nog steeds niet. 
Ariane is veel bescheidener dan Amalia
Nu zit ik ook niet te wachten op heel erge kou, zoals die er pas was, maar dat heb ik toch liever dan regen. 
Zou het nog lang duren voordat het lente wordt? Ik vind eigenlijk dat er wel genoeg slecht weer is geweest, maar ja, wie ben ik? Een eenvoudig hennetje in de Tok-tuin. Ik heb de naam van een prinses gekregen van ma Tok, dat is leuk, maar veel heb ik er niet aan. Amalia wel, die kakelt telkens dat zij de kroonprinses is en dus de baas over ons mag spelen. Wij trekken ons daar niet zoveel van aan, maar soms denk ik wel eens dat het goed voor haar zou zijn als ze wat minder hoog van de toren zou blazen. Ze denkt ook dat de tsaar verliefd op haar is, nou, daar merk
Tui met haar mooie veren

ik niet veel van. Hij treedt ons allemaal even vaak en hij kakelt ook niet vaker met Amalia dan met de andere hennen. 
Ik heb wel gehoord dat hij Trui heel mooi vond, maar dat zij hem eigenlijk veel te klein vond en dus niet van zijn avances gediend was. Ze heeft hem een paar keer een blauwtje laten lopen en daarna was de liefde wel bekoeld. Trui is nog steeds een heel mooie kip met prachtige veren, maar dat betekent dus niet dat zij zich daarop laat voorstaan, nee, ze is veel bescheidener dan Amalia. 
Misschien houdt de tsaar wel meer van mooie bescheiden hennen dan van kippen die zichzelf heel belangrijk vinden en dat zou heel verstandig van hem zijn.